Επαφές με εξωγήινα όντα στην Γαλλία…

Περιπτώσεις θεάσεων εξωγήινων όντων σε διάφορες περιοχές της Γαλλίας περιγράφονται σε άρθρο της εφημερίδας “ΕΜΠΡΟΣ” που δημοσιεύθηκε στις 18/08/1962.

Πρώτη είδε ένα τέτοιο πλάσμα μία γυναίκα, η κυρία Λεμπέφ, σε ένα χωράφι της περιοχής του Σαμρέϊγ, τον Οκτώβριο του 1954. Η κυρία Λεμπέφ περιέγραψε το πλάσμα ως μικρού αναστήματος, που φορούσε μία διάφανη στολή. “Έμοιαζε με παιδί που το είχαν βάλει σε ένα σακί από σελοφάν. Το πρόσωπό του ήταν ανθρώπινο, αλλά δεν φαινόταν να έχει χέρια.”

Η κυρία Λεμπέφ τρόμαξε τόσο πολύ στη θέα αυτού του πλάσματος, ώστε δεν πρόσεξε άλλες λεπτομέρειες. Κρύφτηκε πίσω από έναν φράχτη ώσπου είδε ένα παράξενο μηχάνημα να σηκώνεται στον ουρανό.

“Είχε τρία μέτρα ύψος και πάχος 60 εκατοστών. Στην αρχή πετούσε λοξά και ύστερα σηκώθηκε κάθετα, με ιλιγγιώδη ταχύτητα.”

Το περίεργο είναι ότι τα ίχνη που άφησε στο χωράφι το περίεργο μηχάνημα επιβεβαίωσαν την μαρτυρία της κυρίας Λεμπέφ…

Την ίδια εποχή, ένα άλλο πλάσμα εθεάθη στην περιοχή του Λαβούξ. Ένα βράδυ, ο Ροζέ Μπαρρώ έκανε βόλτα με το ποδήλατό του έξω από το Λαβούξ, όταν ξαφνικά είδε ένα πλάσμα να κάθεται πάνω σε ένα “σκάφανδρο”.

Είχε ύψος 1,5 μέτρα, τα πόδια του δεν είχαν φτέρνες και είχε ένα κεφάλι που έμοιαζε με μία πελώρια τούφα, με φωτεινά μάτια. Δύο είδη φάρων, εξαιρετικά φωτεινών, υπήρχαν στο μπροστινό μέρος του σώματός του. Το παράξενο αυτό πλάσμα προχώρησε στο δρόμο επί ένα λεπτό και έπειτα εξαφανίστηκε στο δάσος…

Μία ακόμη περίπτωση, αυτή του κυρίου Μαριού Νεβίλντ, μεταλλωρύχου από το Κορούμπλ, περιγράφεται παρακάτω.

Ένα βράδυ, ο κύριος Νεβίλντ είδε πίσω από τον φράχτη του κήπου του δύο πλάσματα που τα περιέγραψε ως εξής:

“Είχαν το κεφάλι σκεπασμένο με ένα σκάφανδρο. Ήταν πολύ μικρού αναστήματος, όχι ψηλότερα από ένα μέτρο, αλλά με εξαιρετικά φαρδείς ώμους και το σκάφανδρο που προστάτευε το κεφάλι μού φάνηκε πελώριο. Είδα τα πόδια που ήταν ανάλογα με το ανάστημά τους. Αντιθέτως, δεν είδα χέρια και αγνοώ αν είχαν. Όταν με κοίταξαν, έριξαν πάνω μου έναν προβολέα με δυνατό πράσινο φως, του οποίου οι ακτίνες με παρέλυσαν. Ήθελα να προχωρήσω αλλά τα πόδια μου δεν υπάκουαν. Σαν όνειρο, άκουσα θόρυβο βημάτων που προχωρούσαν προς την κοντινή σιδηροδρομική γραμμή. Επιτέλους, ο προβολέας έσβησε και συνέχισα τον δρόμο μου. Αλλά ξαφνικά, είδα μία σκοτεινή μάζα που υψωνόταν από το έδαφος. Ανέβαινε σαν ελικόπτερο, αφήνοντας πίσω πυκνό καπνό. Το μηχάνημα ανέβηκε κάθετα και ύστερα προχώρησε προς τα δυτικά, παίρνοντας ύψος σταθερά. Είχε σχήμα καμπάνας, ύψος τριών μέτρων και διάμετρο πέντε με έξι μέτρα. Όταν απομακρύνθηκε αρκετά, πήρε φωσφορίζον κόκκινο χρώμα. Σε ένα λεπτό εξαφανίσθηκε.”

Η αερονομία που εκλήθη να ερευνήσει τα γεγονότα, ανακάλυψε ίχνη σφυροκοπήματος στις πέτρες και στις τραβέρσες του σιδηροδρόμου.

Αλλά υπάρχει και μία συλλογική μαρτυρία, προερχόμενη από τον προϊστάμενο ενός συνεργείου στο Μαρσιγύ.

Ο κύριος Γκατέ, μαζί με τους έξι εργαζομένους του, είδαν ένα μηχάνημα κυκλικού σχήματος, γκρίζου χρώματος, διαμέτρου 4,5 μέτρων και πάχους 2 μέτρων. Το μηχάνημα ήταν σε ύψος ενός μέτρου από το έδαφος και τα πτερύγιά του κινούνταν πολύ γρήγορα.

Ένας “άνθρωπος” μικρού αναστήματος, περίπου 1,5 μέτρου, με ένα κράνος από ένα υλικό που έμοιαζε με θολό γυαλί, στεκόταν εκεί κοντά. Φορούσε μία φόρμα ακαθορίστου χρώματος, μπότες και κρατούσε ένα είδος μεγάλου περιστρόφου ή σωλήνα. Στο στήθος του ένας λαμπρός δίσκος εξέπεμπε δυνατό φως.

Ο κύριος Γκατέ ήταν κατηγορηματικός. Το μηχάνημα και ο χειριστής του έμειναν μισό περίπου λεπτό και είχε όλο τον χρόνο να το εξετάσει. Αλλά, όπως και οι υπόλοιποι αυτόπτες μάρτυρες, δε μπόρεσε να κάνει κάτι για να επικοινωνήσει με τον παράξενο επισκέπτη. Παρέμεινε “καρφωμένος” στο έδαφος, παραλυμένος από τη μυστηριώδη ακτινοβολία…