Η ανακάλυψη της Αμερικής από τους Βίκινγκς και η “Σάγκα της Βινλανδίας”…

Πέντε ολόκληρους αιώνες πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο, η Αμερική είχε ήδη ανακαλυφθεί από τους Νορμανδούς. Το γεγονός αυτό μνημονεύεται σε δύο παλιές νορμανδικές επικές ιστορίες, γνωστές ως “σκανδιναβικές σάγκα”.

Γύρω στο 1000 μ.Χ., οι άνθρωποι της Βορείου Ευρώπης, οι Νορμανδοί, αυτοί οι ατρόμητοι πολεμιστές και δαμαστές των θαλασσών, αν και ήταν κατά το πλείστον ναυτικοί και έμποροι, σπανίως έρχονταν σε επαφή με τη Δυτική Ευρώπη, παρά μόνον όταν πραγματοποιούσαν ληστρικές επιδρομές.

Όμως, διεξήγαν ζωηρό εμπόριο με την Κωνσταντινούπολη και την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου μέσω των μεγάλων ποτάμιων οδών της Γερμανίας και της Ρωσίας. Τα εμπορικά πλοία τους έπλεαν από τη Βαλτική μέχρι τον Εύξεινο Πόντο.

Οι Νορμανδοί λάτρευαν τη μουσική και το τραγούδι και ιδίως τις επικές αφηγήσεις των κατορθωμάτων του λαού τους, τις λεγόμενες “σάγκα”. Αυτές ήταν οι προφορικές τους παραδόσεις που απαγγέλλονταν από τους βάρδους γύρω από το τραπέζι όπου έτρωγαν ή κατά τη διάρκεια μιας άγρυπνης νύχτας.

Αγαπούσαν ιδιαιτέρως τις θεογονικές και μυθολογικές εποποιίες και ακόμη περισσότερο τις ένδοξες ιστορίες τόλμης και θάρρους των προγόνων τους, των συγχρόνων τους ή και των εαυτών τους.

Συνήθως οι βάρδοι προσκολλούνταν σε μία φατρία, σε μια οικογένεια της οποίας υμνούσαν τα ανδραγαθήματα. Φιλοξενούνταν στα μέγαρα των ευγενών ή στις οικίες των πλουσίων εμπόρων και περιφέρονταν στα χωριά τραγουδώντας και χορεύοντας, όταν, φυσικά, δε συμμετείχαν σε εκστρατείες και επιδρομές.

Οι “σκάλδοι”, όπως λέγονταν οι βάρδοι στη γλώσσα τους, κατείχαν θαυμάσια τη σκανδιναβική μυθολογία, τους θρύλους των παλαιών ηρώων και την ιστορία των τρανών φατριών. Διατηρούσαν και μεταβίβαζαν τις γνώσεις τους από γενιά σε γενιά προφορικά. Δε χρησιμοποιούσαν ακόμη τη γραφή.

Οι σκανδιναβικές σάγκα, για χρόνια ολόκληρα, είχαν διασωθεί στο ακέραιο από στόμα σε στόμα, μέχρις ότου ήρθε η εποχή όπου οι γραφείς του 13ου και 14ου αιώνα τις συνέλεξαν στοργικά και τις κατέγραψαν με απόλυτο σεβασμό. Τα θρυλικά κατορθώματα των Βίκινγκς είχαν πια προστατευθεί από την ανυπαρξία.

Οι σάγκα πραγματεύονταν διάφορα θέματα. Θρησκευτικοί μύθοι, πολεμικές περιπέτειες ηρώων, μακρινά ταξίδια, έριδες φατριών, πόλεμοι και φόνοι αποτελούσαν τη θεματολογία τους. Άλλες είχαν χαρακτήρα καθαρά μυστικιστικό και θρησκευτικό και άλλες καθαρά πολεμικό. Το ύφος τους ήταν βραχύ και ξηρό, ενώ διαπνέονταν από απλότητα και ειλικρίνεια, μαρτυρώντας φιλαλήθεια.

Δύο ισλανδικές σάγκα θεωρήθηκαν από τους μελετητές ιστορικές, καθώς επιβεβαιώθηκε η ιστορική τους βαρύτητα και σημασία.

Η Ισλανδία ανακαλύφθηκε γύρω στα 850 από τον φοβερό Βίκινγκ Naddodd, αλλά αποικήθηκε τελικά το 868 από έναν άλλο δεινό Βίκινγκ, τον Floki Vilgeroarson, ο οποίος ίδρυσε στο παγωμένο αυτό νησί την πρώτη αποικία. Ο Χριστιανισμός έκανε την εμφάνισή του στην Ισλανδία από μοναχούς κατά τον 10ο αιώνα, ακριβώς δηλαδή την εποχή που οι ατρόμητοι Νορμανδοί ανακάλυψαν και την Αμερική, πεντακόσια χρόνια πριν καταφτάσει στις ακτές της ο Χριστόφορος Κολόμβος.

Τη δεκαετία του 980, σ’ ένα άλλο απομακρυσμένο και αφιλόξενο σημείο του πλανήτη, στη Γροιλανδία συγκεκριμένα, αποβιβάστηκε πρώτος ο ξακουστός Βίκινγκ Έρικ ο Ερυθρός μαζί με τους συντρόφους του, υπό συνθήκες που αφηγούνταν γλαφυρά η περίφημη “Σάγκα του Έρικ του Ερυθρού”.

Ο Έρικ, αφού προηγουμένως είχε διαπράξει φόνο, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα πάτρια εδάφη της Νορβηγίας μαζί με τον πατέρα του. Μετέβη αρχικά στην Ισλανδία, όπου και έζησε μέχρι το 975, αλλά κατόπιν αιματηρών ερίδων στη χώρα αυτή, εξορίστηκε για τρία χρόνια και απέπλευσε προς ανακάλυψη της Γροιλανδίας, την οποία εξερεύνησε και αποίκησε.

Μάλιστα, οι σύντροφοί του εγκαταστάθηκαν στα λιγότερο αφιλόξενα μέρη της δυτικής ακτής και σχημάτισαν δύο οικιστικά κέντρα, όπου ανάμεσά τους απλωνόταν μια τεράστια παγωμένη και εντελώς ακατοίκητη περιοχή.

Στη Γροιλανδία, άλλωστε, ήρθαν στο φως από την αρχαιολογική σκαπάνη πλήθος νορμανδικών ευρημάτων, όπως ανθρώπινα λείψανα ενδεδυμένα με τις παραδοσιακές φορεσιές των Βίκινγκς, οπλισμός και ρουνικές επιγραφές.

Κατά τον 10ο αιώνα, λοιπόν, κάποιο νορμανδικό πλοίο, το οποίο είχε αποπλεύσει από την Ισλανδία με προορισμό τη Γροιλανδία, έπεσε σε σφοδρή τρικυμία και πυκνή ομίχλη και ξέφυγε πολύ από τη ρότα του, ξεμακραίνοντας προς τα νοτιοδυτικά. Μετά από μεγάλο και κοπιαστικό ταξίδι, προσέγγισαν τελικά τις αχανείς ακτές μιας άγνωστης χώρας, αλλά επέλεξαν να μην αποβιβαστούν στα χώματά της. Διόρθωσαν την πορεία τους και επέστρεψαν πίσω στη Γροιλανδία.

Εκεί οι έμπειροι ναυτικοί αφηγήθηκαν τις περιπέτειές τους και αμέσως οργανώθηκαν πολλές αποστολές, προκειμένου να κατακτήσουν τις άγνωστες εκείνες χώρες προς τα νοτιοδυτικά. Επικεφαλής της μνημειώδους αυτής αποστολής ήταν ο γενναίος Leif Erikson.

Πράγματι, ο σκοπός τους ευοδώθηκε. Οι αμίμητοι θαλασσοπόροι Βίκινγκς βρήκαν μια όμορφη γη, όπου η άμπελος φυόταν σε άγρια κατάσταση και γι’ αυτό την ονόμασαν “Βινλανδία” (από τη λέξη vine που σημαίνει αμπέλι). Θαμπώθηκαν επίσης από τα απέραντα βοσκοτόπια της και το άγριο σιτάρι, που θα μπορούσε να τους θρέψει για καιρό. Είχαν φτάσει στη Βόρεια Αμερική!

Για διάφορους λόγους, οι Βίκινγκς δεν παρέμειναν για να την αποικήσουν. Αλλά η ανάμνηση της περιπέτειας αυτής δε λησμονήθηκε από τη μνήμη των Νορβηγών, καθώς αποτυπώθηκε παραστατικά στη “Σάγκα της Βινλανδίας”.

Οι Βίκινγκς, λοιπόν, ανακάλυψαν την Αμερική τον 10ο αιώνα και αρχηγός της αποστολής τους ήταν ο Leif Erikson. Αδιάψευστος μάρτυρας αυτής της επικής ανακάλυψης ήταν τα θρυλικά τραγούδια τους, όπως η “Σάγκα της Βινλανδίας”.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 23/01/1925…