Πόλτεργκαϊστ σε σπίτι ιερέα στις Τζιτζιφιές, το 1931 (Μέρος Β)…

Και η σύζυγος του ιερέα Εμμανουήλ Παρίση, Άννα, συνέχιζε την αφήγησή της, σχετικά με το πόλτεργκαϊστ στο σπίτι τους, στις Τζιτζιφιές, με το αίσθημα του τρόμου να σκληραίνει τις γραμμές του προσώπου της:

“Τα συγκλονιστικά φαινόμενα που μάστιζαν την οικογένειά μας εξακολουθούσαν να συμβαίνουν με διάφορες ανατριχιαστικές παραλλαγές. Έτσι, μια μέρα, είδα το μεγάλο μαχαίρι της κουζίνας να στριφογυρίζει για λίγο πάνω απ’ το κεφάλι μου και να θέλει να καρφωθεί στον λαιμό μου. Το θυμάμαι ακόμα και μου κόβεται η ανάσα…

Μια άλλη μέρα, πάλι, ενώ οι δεσποινίδες Γερδένη, κορίτσια φιλικά της οικογένειας, έφευγαν νύχτα από το σπίτι μας, συνοδεία του ανιψιού μου, του Μιχαήλ, ο οποίος, σύμφωνα με τον Άγγελο Τανάγρα, είναι αυτός που άθελά του προκαλεί αυτά τα φαινόμενα, δέχτηκαν κατακέφαλα ένα σωρό από τούβλα. Το γεγονός αυτό, μάλιστα, το πιστοποίησε κι ένας Αστυφύλακας, που έτυχε να περνά εκείνη την ώρα.

Άλλοτε, ο Μιχαήλ υπνοβατούσε και παραμιλούσε. Μόλις βρισκόταν σ’ αυτήν την κατάσταση, μας υποδείκνυε πού ήταν κρυμμένα τα διάφορα χαμένα αντικείμενα που αναζητούσαμε.

Μια άλλη φορά, ενώ καθόμασταν στην τραπεζαρία, ακούσαμε έναν δαιμονισμένο θόρυβο στην κουζίνα. Τρέξαμε αλαφιασμένοι και είδαμε τα ποτήρια να χοροπηδούν άγρια και κατόπιν, να σπάζουν με διαβολεμένο κρότο! Κι όλα αυτά, μπροστά στα μάτια μας…

Τα ίδια φαινόμενα επαναλήφθηκαν μια μέρα και μπροστά σε πολλούς γνωστούς μας. Ήταν παρόντες ο κύριος Μητρόπουλος, Καθηγητής Μαθηματικών στο Αρσάκειο, ο Αρχιμανδρίτης Μαντούδης και ο Επίσκοπος Βρεσθένης. Ο τελευταίος, όμως, παρ’ ότι τα έβλεπε με τα μάτια του, δεν εννοούσε με κανέναν τρόπο να τα πιστέψει. Γύρισε και μας είπε αυστηρά:

“Όλοι σας έχετε τρελαθεί στο σπίτι αυτό! Και είναι και σπίτι κληρικού! Θα έρθω αύριο, λοιπόν, να κάμω μια παράκληση, για να σταματήσει αυτή η ιστορία δια παντός”.

Πράγματι, την επομένη, ο Επίσκοπος Βρεσθένης κατέφτασε μαζί με έναν κληρικό. Φόρεσε το μεταξωτό πετραχήλι του και άρχισε να ψάλλει. Αίφνης, όμως, το πετραχήλι του χάθηκε, σαν να του το άρπαξε από πάνω του κάποιο αόρατο χέρι και η πατερίτσα του διαλύθηκε σε κομμάτια! Από το περιστατικό αυτό κι έπειτα, δεν ξαναπάτησε στο σπίτι μας.

Μα, το πιο παράξενο φαινόμενο σημειώθηκε λίγες μέρες αργότερα. Για ώρες ολόκληρες, ο 16χρονος ανιψιός μου, ο Μιχαήλ, στεκόταν ακίνητος μπροστά στο παράθυρο, κοιτώντας τρομαγμένος έξω. Έβλεπε μια ατελείωτη παρέλαση εξαγριωμένων διαδηλωτών, που ούρλιαζαν: “Έξω, παπά, γιατί σε σφάξαμε!”

Τη φωνή αυτή την ακούγαμε και εμείς να βουίζει στα αυτιά μας και νιώθαμε ένα βάρος στο στήθος μας, αλλά δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε κανέναν έξω. Στον δρόμο υπήρχε απόλυτη ερημιά…

Έγιναν κι άλλα, ένα σωρό, αλλά πλέον τα έχουμε συνηθίσει και δεν μας κάνουν μεγάλη εντύπωση. Για παράδειγμα, όταν ξεσπούν τα μυστηριώδη αυτά φαινόμενα, οι γάτες νιαουρίζουν σαν δαιμονοπαρμένες, ενώ ανασηκώνεται το τρίχωμά τους και δείχνουν τα νύχια τους. Τα σκυλιά, πάλι, δε γαβγίζουν, παρά μονάχα βγάζουν ένα μακρόσυρτο πένθιμο ουρλιαχτό και τρέχουν να κρυφτούν άρον-άρον”.

Η Άννα Παρίση, η σύζυγος του ιερέα του Αρσακείου, χαμήλωσε τα μάτια και αναστέναξε βαθιά. Και δε μίλησε άλλο. Κοιτούσε μόνο τα δάχτυλά της, σαν να είχε περιπλεχθεί η αλήθεια και το μυστήριο μες στη χούφτα της και πάλευε να τα ξεχωρίσει, μην ξέροντας το πώς.

Εν τούτοις, η Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών και ιδιαιτέρως ο Πρόεδρός της, Άγγελος Τανάγρας, είχε παρακολουθήσει και εξετάσει επισταμένως τον νεαρό Μιχαήλ, για τον οποίο είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είχε μετατραπεί σε ισχυρό μέντιουμ, που προκαλούσε ακουσίως όλες αυτές τις μυστηριακές αντιδράσεις.

Πάντως, ο Άγγελος Τανάγρας φρονούσε πως καταλυτικό ρόλο είχε παίξει η κληρονομικότητα. Η μητέρα του 16χρονου Μιχαήλ, η οποία είχε αυτοκτονήσει το 1918, ήταν υστερική και ψυχοπαθής και αυτό είχε επηρεάσει ποικιλοτρόπως τον νεαρό.

Το πόλτεργκαϊστ στο σπίτι του ιερέα, στις Τζιτζιφιές, είχε συγκλονίσει την τότε-άγουρη και απροετοίμαστη γι’ αυτά τα παράδοξα φαινόμενα-ελληνική κοινή γνώμη.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 22/05/1931…