Ένα ανοιξιάτικο πρωινό του 1855, ο Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Λόρδος Πάλμερστον, υποδεχόταν τον Πρόεδρο του Ινστιτούτου Πολιτικών Μηχανικών με επιτιμητικό ύφος, λέγοντάς του:
“Θα ήμουν ευτυχής, κύριε Πρόεδρε, αν με πληροφορούσατε, γιατί τη στιγμή αυτή ένας Γάλλος μηχανικός, ο Υποκόμης Φερδινάνδος Ντε Λεσέψ, έχει αρχίσει ένα έργο, που αν επιτύχει, θα ανοίξει μία νέα θαλάσσια οδό μήκους εκατό μιλίων μόνο, που θα ενώσει την Ερυθρά Θάλασσα με την Μεσόγειο. Πρόκειται για μία διώρυγα βορείως του Σουέζ. Θα έχετε ακούσει για το έργο αυτό, έτσι δεν είναι; Τότε, γιατί δεν ανέλαβαν το έργο αυτό Βρετανοί μηχανικοί; Γιατί αφήσαμε να μειωθεί το γόητρό μας;”
Ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Πολιτικών Μηχανικών, απάντησε ως εξής:
“Οι συνάδελφοί μου κι εγώ πιστεύουμε ότι το έργο αυτό θα αποτύχει. Σε μία τόσο μεγάλη απόσταση, η σφαιρικότητα της Γης θα προκαλέσει ρήγματα στις όχθες της διώρυγας. Οι Άγγλοι μηχανικοί δε θέλησαν να συνδεθούν με μία αποτυχία.”
Εν τούτοις, όλοι γνωρίζουμε ότι η διώρυγα του Σουέζ κατασκευάστηκε και απέκτησε τεράστια εμπορική και στρατηγική σημασία, ιδίως για τους Άγγλους, που το 1875 αγόρασαν μετοχές αξίας τεσσάρων εκατομμυρίων λιρών, οι οποίες το 1953 είχαν αξία εικοσιεπτά εκατομμυρίων λιρών.
Και όλα αυτά, διότι ο Λεσέψ είπε στους συνεργάτες του, Λινάντ Μπέη (Louis Maurice Adolphe Linant de Bellefonds) και Μουγκέλ Μπέη (Dieudonne Eugene Mougel), τα εξής: “Κύριοι, θα σχεδιάσουμε τη διώρυγα, βασιζόμενοι στην υπόθεση ότι η Γη είναι επίπεδη”.
Το 1877, η αγγλική Βουλή ψήφισε απόφαση, σύμφωνα με την οποία όλα τα σχέδια για την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών, διωρύγων κ.τ.λ. θα εξετάζονταν, μόνο όταν δεν αναφέρονταν στην “υποτιθέμενη σφαιρικότητα της Γης”.
Η είδηση αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 30/06/1956…
Σχολιάστε το άρθρο