Τα καταπληκτικά πειράματα ενός εξαιρετικού μέντιουμ (Μέρος Β)…

Στα μέσα του Οκτώβρη του 1931, οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας “ΒΡΑΔΥΝΗ” προγραμμάτισαν την πρώτη τους πνευματιστική συνεδρίαση με το ισχυρό μέντιουμ Ευαγγελία Δεληβοριά. Το θέμα της βραδιάς ήταν το αν θα κατόρθωνε να διαβάσει ένα σφραγισμένο γράμμα, μιας και αυτό προϋποθέτει ξεχωριστή ικανότητα.

Την εποχή εκείνη, στη χώρα μας, η θρυλική Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών κατόρθωσε με πολλούς κόπους να εντοπίσει ένα-δυο μέντιουμ που να διαθέτουν αυτήν την ιδιότητα. Μάλιστα, για να διαπιστωθεί αν πράγματι μπορούσε να διαβάσει το γράμμα, θα έπρεπε να εξασφαλιστεί ότι το κείμενο θα ήταν άγνωστο στους παριστάμενους, για να διαφυλαχθεί η αμεροληψία.

Η Ευαγγελία ήταν αρκετά ευδιάθετη και ήρεμη ψυχικά. Κάθισε πρόθυμα στην πολυθρόνα της. Η αδερφή της, η Πόπη Δεληβοριά, την υπνώτισε. Αφού βεβαιώθηκαν όλοι ότι βρισκόταν πια σε κατάσταση ύπνωσης, ο δημοσιογράφος της έδωσε να κρατήσει στα χέρια της ένα γράμμα, που είχε λάβει νωρίτερα εκείνο το απόγευμα στο γραφείο του και δεν το είχε ανοίξει ακόμα. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι η Ευαγγελία δε γνώριζε καθόλου για την ύπαρξή του ούτε πριν υπνωτιστεί.

-Τι θέλετε να μάθετε; απευθύνθηκε στον δημοσιογράφο η αδερφή της.

-Τι γράφει αυτό το γράμμα, παρακαλώ;

-Για πες μας, Ευαγγελία, τι γράφει το γράμμα; ρώτησε η Πόπη.

Η Ευαγγελία το κράτησε για λίγο ώρα στα χέρια της. Τα κλειστά της βλέφαρα πετάρισαν. Το πρόσωπό της συσπάστηκε. Σε λίγο είπε σχεδόν ψιθυριστά:

-Είναι γραμμένο σε άλλη γλώσσα, όχι στα ελληνικά… Τα γράμματα είναι από γραφομηχανή… Α, όχι, είναι τυπωμένα. Ναι, τυπωμένα μαύρα γράμματα.

-Για πες μας τι γράφει;

-Κάτι αναγγέλλει…

-Τι;

-Μα, κάτι άσχημο… Ίσως θάνατο… Ναι…

-Ποιος πέθανε;

-Ένας άντρας…

-Πώς τον λένε;

-Το πρώτο γράμμα είναι Ζ… (Σε λίγο είπε ολόκληρο το ονοματεπώνυμο).

-Για διάβασε όλο το γράμμα.

-Πάθανε από αποπληξία. Α, μάλιστα…

-Είναι αληθινός ο θάνατος;

-Μου φαίνεται πως υπάρχει κάτι ψεύτικο…

-Ζει αυτός;

-Να δω.

-Το ξέρετε εσείς αυτό το άτομο; ρώτησε η Πόπη τον δημοσιογράφο.

-Όχι, δεν το ξέρω. Δεν ξέρω καν από πού προέρχεται αυτό το γράμμα.

-Ο θάνατος είναι αλήθεια… Στην Αμερική… Βλέπω μια μεγάλη κάμαρη… Έναν άνθρωπο ξαπλωμένο στο κρεβάτι… Ποπό, άνθρωποι πολλοί! Ένα αμάξι… Νεκροφόρα… Κατεβάζουν τον νεκρό με ασανσέρ… Κάτι γράφει… Είναι γέρος. Κάτι χτυπάει και γράφονται αυτά τα γράμματα… Είναι με γραφομηχανή, βέβαια…

-Μα, τι λέει το γράμμα;

-Μετά λύπης μου… αναγγέλλω… ότι στις 15 Αυγούστου… τη νύχτα της 15ης Αυγούστου… ευρέθη νεκρός… Η κηδεία του… Δεν μπορώ να δω περισσότερα… Μόνο ότι γύρω-γύρω υπάρχει μια μεγάλη μαύρη μπορντούρα… για το πένθος…

-Ο θάνατος ενδιαφέρει τον κύριο που έλαβε το γράμμα;

-Όχι.

-Γιατί;

-Επειδή δεν τον γνωρίζει προσωπικά…

-Ναι, αλλά τότε πώς και του αναγγέλλουν αυτόν τον θάνατο;

-Μα, έχουν κάποια σχέση. Είναι γνωστοί ονομαστικά. Είναι κατάστημα αυτό που πουλάει μελάνια…

-Κι αυτός που έγραψε το γράμμα;

-Είναι έως 40 ετών, με γκρίζα μαλλιά, γυαλιά… Α, κρίμα, και είναι καλός, αλλά έχει ένα γυάλινο μάτι…

-Μας είπε πριν πως υπάρχει κάτι ψεύτικο. Τι εννοούσες;

-Όχι, είναι αληθινό, αλλά ο κύριος με το γυάλινο μάτι δε θα λυπηθεί. Δεν τον ξέρει προσωπικά…

-Γιατί του το στέλνει τότε;

-Έκαναν δουλειές μαζί, αλλά δε γνωρίζονταν άμεσα…

Έφτασε η στιγμή να ξυπνήσουν την Ευαγγελία από την ύπνωση. Όλοι φλέγονταν από περιέργεια να ανοίξουν την επιστολή και να τη συγκρίνουν με όσα τους είχε αναφέρει το μέντιουμ.

Όντως, ήταν όλα σύμφωνα με τις περιγραφές! Το γράμμα ήταν γραμμένο στα γαλλικά. Μπορντούρα μαύρη και το ίδιο ακριβώς όνομα! Έγραφε ότι ο ιδιοκτήτης και διευθυντής ενός αμερικανικού οίκου μελάνης πέθανε στις 15 Αυγούστου και ότι θα αναλάμβανε τη θέση του ο μεγαλύτερος γιος του. Το πρόσωπο τούς ήταν άγνωστο, αλλά ο δημοσιογράφος που το έδωσε στην Ευαγγελία, συνεργαζόταν προ καιρού με τον συγκεκριμένο οίκο, χωρίς, όμως, να συναντηθεί ποτέ με τον γέροντα που πέθανε.

Συνεχίζεται…

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 19/10/1931…