Το φριχτό στοίχειωμα του συνοικισμού Συγγρού, το 1928 (Μέρος 40ο)…

Τα μυστηριώδη ερωτικά γράμματα που εξακολουθούσε να λαμβάνει η Χαρίκλεια δεν ήταν γραμμένα πια στο πρώτο περιπαθές ύφος. Είχαν γίνει απειλητικά, γεμάτα από ακατονόμαστες βρισιές.

Ο διευθυντής του πνευματιστικού κέντρου “Χαραυγή” Χρήστος Δημάρατος, ο οποίος πίστευε ακραδάντως από την αρχή πως οι επιστολές αποστέλλονταν από κάποιο “πνεύμα”, θεωρούσε πως το “πνεύμα” είχε πλέον εξαγριωθεί από τις εκδικητικές διαθέσεις των συγγενών της.

Οι συγχωριανοί βεβαίωναν πως ο αθέατος αγαπητός της κοπέλας ήταν κάποιος νέος, που είχε πεθάνει φθισικός προ καιρού. Ήταν κάποιο φάντασμα, δηλαδή.

Επίσης, ο Διονύσιος Νέης, που είχε καταγγελθεί από τον γέροντα πατέρα της ότι αυτός έστελνε τα γράμματα, αθωώθηκε ο άνθρωπος, αφού δε βρέθηκε τίποτε που να στοιχειοθετεί κατηγορία εναντίον του.

Στα Γρανιτσαίικα έμειναν μέχρι πολύ αργά οι απεσταλμένοι της εφημερίδας, προσπαθώντας αδίκως να πείσουν το μπάρμπα-Νικόλα Βλάχο, τον γέροντα πατέρα, να τους επιτρέψει να δουν από κοντά τη Χαρίκλεια. Μα, ήταν ανένδοτος. Όχι μόνο τους απείλησε, αλλά τους αποκάλεσε και “σατανικά πλάσματα”!

-Καλύτερα να μείνουν τα πράγματα ως έχουν! Ακούτε; Εγώ είμαι Χριστιανός παλαιών αρχών και δεν εννοώ να ξεστρατίσω από τον δρόμο της θρησκείας. Προτιμώ να ρημάξει το σπίτι μου από τα κακά πνεύματα, παρά να αφήσω τους ανθρώπους να συνεργαστούν με τον Σατανά! Πάει και τελείωσε και δεν αλλάζω γνώμη! Την κόρη μου δε θα τη δει κανείς! Καλύτερα να πάμε όλοι μαζί στο φρενοκομείο. Άνθρωποι ή πνεύματα, δε με νοιάζει… Ό,τι και να ‘ναι, αυτή είναι η συμφορά που πλάκωσε το σπίτι μου! Και εσάς, να μη σας νοιάζει…

Όταν επέστρεψε αποβραδίς και ο γαμπρός του, ο Γαλάνης, από τα χωράφια, κλείστηκαν και οι δύο στο σπίτι τους, κραδαίνοντας τα όπλα. Ο μπάρμπα-Νικόλας φύλαγε τη μια γωνιά και ο Γαλάνης την άλλη. Δεν μπορούσε να πλησιάσει κανείς. Τα παιδιά του χωριού προειδοποίησαν τους επισκέπτες να μην πλησιάσουν ούτε σπιθαμή, γιατί “οι νοικοκυραίοι του σατανικού σπιτιού θα τους πυροβολούσαν”.

Άγνωστο, λοιπόν, τι έμελλε να συμβεί στη Χαρίκλεια…

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 26/04/1928…