Μετά από ανάπαυση πέντε λεπτών, ο ζωγράφος και πνευματιστής Αποστολίδης επανέφερε τον Στέλιο Γραβαρία σε βαθύ ύπνο υποβολής και τον συνέδεσε με το καθοδηγητικό πνεύμα του πνευματιστικού του κύκλου.
-Τώρα, Στέλιο, θα πας πάλι στο στοιχειωμένο σπίτι, στον συνοικισμό του Συγγρού, θα μπεις μέσα στην κουζίνα και θα μας περιγράψεις τα πάντα λεπτομερώς. Είσαι στην κουζίνα;
-Είμαι.
-Τι βλέπεις μπροστά σου;
-Βλέπω το ξανθό κορίτσι. Έρχεται κοντά μου. Είναι καλό πνεύμα. Μονάχα που είναι θλιμμένη. Μου λέει για το παιδί της χήρας, που σκοτώθηκε από αυτοκίνητο στην Ελευσίνα.
-Ρώτησέ την γιατί εμφανίζεται σ’ αυτό το σπίτι;
-Μου δείχνει την κουζίνα. Αίμα, αίμα παντού… Η ιστορία, εδώ στην κουζίνα… Η ιστορία… Να, εδώ αντίκρυ στέκεται…
-Ρώτησέ την να σου πει πώς βρέθηκε εκεί μέσα;
-Εδώ μέσα βρίσκεται επτά χρόνια…
-Μα, πώς;
-Θαμμένη… Εδώ μέσα…
-Πες μας, Στέλιο, πώς την έθαψαν, πώς πέθανε;
Μετά από μια ατελεύτητη σιωπή, όπου η αγωνία είχε κατακυριεύσει τους πάντες, ο υπνωτισμένος νεαρός ψέλλισε:
-Είναι κοντά δυο χρόνια που εμφανίζεται σε τούτο το σπίτι.
-Είπες, όμως, προηγουμένως, ότι βρίσκεται εκεί μέσα επτά χρόνια;
-Ναι, πριν γίνει ο συνοικισμός. Τη σκότωσαν σε τούτο το μέρος και την έθαψαν εδώ. Ένας ψηλός, μελαχρινός άντρας… Την αγαπούσε πολύ. Αλλά μπήκε στη μέση ένας άλλος άντρας, κοντός… Κι ο ψηλός τη σκότωσε κι ας την αγαπούσε…
-Πού είναι τώρα αυτός;
-Μακριά… Πολύ μακριά από δω…
-Ρώτησέ την αν επιθυμεί να τον βρούμε για να τιμωρηθεί.
-Λέει η κόρη: “Όποιος αγαπά, συγχωρεί…”
Ο Στέλιος αποδείχτηκε εξαιρετικό διάμεσο. Δεν τους αποκάλυψε μόνο την πλήρη ιστορία, αλλά και το ονοματεπώνυμο και τον τόπο γέννησης της ξανθής κόρης.
Συνεχίζεται…
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 27/03/1928…
