Αν οι παρόντες σε μια πνευματιστική συνεδρίαση είναι μέλη του κύκλου, δηλαδή είναι συνηθισμένοι στα φαινόμενα αυτά, αποτελούν ένα περιβάλλον πλήρως εναρμονισμένο με τον σκοπό που επιδιώκεται. Διότι, ουσιαστικά, το μέντιουμ λαμβάνει δυνάμεις από τον κύκλο των ανθρώπων μέσα στον οποίο δρα.
Μα, δυστυχώς, κάτι τέτοιο δε συνέβη στη συνεδρίαση που πραγματοποιούνταν εκείνη τη νύχτα μέσα στο στοιχειωμένο σπίτι στον συνοικισμό Συγγρού.
Ας δούμε, όμως, τι έγινε αναλυτικά…
Η χήρα Ελένη Παπουτσιδάκη ήταν συνδεδεμένη με το πνεύμα που είδε. Το μέντιουμ του πνευματιστικού κύκλου του ζωγράφου κυρίου Αποστολίδη, ο ιατρός κύριος Μουζάκης, είχε πια συνδεθεί με το πνεύμα, τον αρχηγό του κύκλου τους.
Η διοχέτευση της υποβολής απέβλεπε στο να κάνει την κυρία Ελένη να αναπαραστήσει όσα είδε κι έζησε και να προβεί έτι περαιτέρω σε ανακοινώσεις για όσα δεν είχαν ακόμη αποκαλυφθεί.
Ο υπνωτισμός έχει τρία στάδια. Ξεκινάει με την ελαφριά ύπνωση, έπεται η βαθύτερη και αργότερα, ο βαθύς ύπνος. Το μέντιουμ, ωστόσο, που θα διοχετεύσει την υποβολή, διατάσσεται από τον υπνωτιστή του να μεταβιβάσει τα δύο τελευταία στάδια. Διατελεί σε κατάσταση ελαφράς ύπνωσης και ενεργεί πάνω στον άλλον, όπως ακριβώς κι ο υπνωτιστής.
Τη στιγμή εκείνη, ήταν μεσάνυχτα και το μικρό σπίτι της οδού Ελευσίνος φωτιζόταν αμυδρώς από το χαμηλωμένο φως της λάμπας, που ήταν τυλιγμένη με ένα κόκκινο χαρτί. Ο κύριος Μουζάκης, το μέντιουμ δηλαδή, προχώρησε προς την Ελένη Παπουτσιδάκη και διοχέτευσε την υποβολή.
Η τραγική μάνα σιγά-σιγά έκλεισε τα βλέφαρά της. Όταν το μέντιουμ θα άναβε κάποια στιγμή ένα σπίρτο, αυτό θα ήταν το σημάδι για να επιστρέψει η γυναίκα σε κανονική κατάσταση.
Κι έτσι, άρχισε το πείραμα.
-Τώρα, θα δείτε το πνεύμα, το οποίο είχε εμφανιστεί κι άλλοτε ενώπιόν σας. Δε θα φοβηθείτε καθόλου. Το πνεύμα είναι αγαθό. Θα προσπαθήσετε να δείτε καθαρά και θα μας πείτε όλη την ιστορία. Ετοιμαστείτε, λοιπόν, της είπε ο επικεφαλής του κύκλου, ο κύριος Αποστολίδης.
Η χήρα, με φωνή ασθενική, ψέλλισε:
-Το φως! Όχι το φως…
Η λάμπα έσβησε τελείως. Το σκοτάδι άρπαξε τα ηνία. Η σιγή στρογγυλοκάθισε όπως ο βασιλιάς στον θρόνο. Κι εκείνοι ακόμη που είχαν έρθει από απλή περιέργεια, αλλά κι εκείνοι που μπήκαν στην αρχή μ’ ένα χαμόγελο σαρκασμού και ειρωνείας, ένιωθαν μια παράξενη αύρα να τους παρασύρει.
Σε μια στιγμή, ο κύριος Αποστολίδης, με τόνο επιτακτικό, είπε στη χήρα:
-Ετοιμάσου και θα εμφανιστεί το πνεύμα. Μην ανησυχείς, μην έχεις κανέναν φόβο. Κοίταξε καλά με όλη τη δύναμη της ψυχής σου. Κοίταξε! Να! Τώρα θα εμφανιστεί! Εμπρός!!!
Για λίγα μονάχα δευτερόλεπτα, που φάνηκαν ατελείωτα, δεν ακουγόταν ο παραμικρός ήχος. Μπορούσε ο καθένας να ακούσει και την αναπνοή του διπλανού του. Τίποτε δε σάλευε.
Ξάφνου, η Ελένη Παπουτσιδάκη πετάχτηκε ορθή, ανακράζοντας:
-Να το φως!
-Τι βλέπεις; ρώτησε ο κύριος Αποστολίδης.
-Βλέπω έναν τάφο. Εκεί… Μέσα στην κουζίνα. Ένα σάβανο ανεβοκατεβαίνει…
-Προχώρησε λίγο και κοίτα καλύτερα. Πες μας τι βλέπεις.
-Μια νεκροκεφαλή.
-Κοίταξέ την πιο προσεκτικά.
-Δε βλέπω καθαρά. Μόλις πλησιάσω, σκοτεινιάζει.
-Παρακάλεσε το πνεύμα να σου πει τι είναι αυτό το κεφάλι, άντρας ή γυναίκα; Κοίταξε καλά με τα μάτια της ψυχής σου. Θα σου πει. Θα τ’ ακούσεις. Θα σου μιλήσει.
Έξαφνα, μετά από δυο μακριές στιγμές, μια βροντερή φωνή, αλλόκοτη, τρομακτική, έσπασε το σκοτάδι, συνέθλιψε τη σιγαλιά:
-Άντρας!!!
Συνεχίζεται…
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 16/03/1928…