Αφροδίτη…

Αφροδίτη…

Είναι το πρώτο άστρο που φαίνεται κατά το λυκόφως και το τελευταίο που εξαφανίζεται στο φως της ημέρας. Έχει, σχεδόν, το ίδιο βάρος, διάμετρο και όγκο με την Γη και όταν περνάει από το πλησιέστερο σημείο προς τον πλανήτη μας, απέχει μόνο σαράντα εκατομμύρια χιλιόμετρα, δηλαδή βρίσκεται εκατό φορές μακρύτερα από την Σελήνη. Αμέσως μετά την εξερεύνηση της Σελήνης, που αποτελούσε τον βασικό στόχο της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας κατά την δεκαετία του 1960, η Αφροδίτη θα αποτελούσε τον αμέσως επόμενο.

Ένας σημαντικός λόγος που έθετε αυτόν τον πλανήτη στο “μικροσκόπιο” των επιστημόνων, ήταν η σημαντική ανακοίνωση του Σοβιετικού επιστήμονα Βλάντιμιρ Προκόφιεφ, του Αστεροσκοπείου της Κριμαίας, το 1962.

Βλάντιμιρ Κονσταντίνοβιτς Προκόφιεφ
Βλάντιμιρ Κονσταντίνοβιτς Προκόφιεφ

Ο Προκόφιεφ, έπειτα από φασματοσκοπική ανάλυση του εκπεμπομένου φωτός του πλανήτη που διεξήγαγε ο αστρονόμος, φυσικός και αστροφυσικός Νικολάι Κόζυρεφ, ανακοίνωσε την ανακάλυψη οξυγόνου στην ατμόσφαιρά του.

Η σοβαρότητα, η εγκυρότητα, καθώς επίσης και η προσεκτικότητα στις δηλώσεις των Σοβιετικών επιστημόνων ήταν διεθνώς αναγνωρισμένες.

Με τα δεδομένα της εποχής εκείνης, δεν ήταν γνωστή η απόκλιση του άξονα της Αφροδίτης αναφορικά με την τροχιά της, ούτε και η διάρκεια της ημέρας της, καθώς περιβάλλεται από πυκνή ατμόσφαιρα νεφών.

Η χημική σύνθεση αυτού του περιβλήματος δεν ήταν επαρκώς γνωστή στους επιστήμονες εκείνης της εποχής. Το μοναδικό αέριο που είχε μέχρι τότε ανακαλυφθεί σε αφθονία, ήταν το διοξείδιο του άνθρακα. Είχε εντοπιστεί επίσης άζωτο, ενώ η ύπαρξη οξυγόνου θεωρούνταν απίθανη, μέχρι που εντοπίστηκε από τα κοίλα κάτοπτρα των Σοβιετικών επιστημόνων.

Η σημαντική αυτή ανακάλυψη ενίσχυσε την άποψη της ύπαρξης ζωής στον πλανήτη. Ίδια στοιχεία, με διαφορετική αναλογία, υπάρχουν και στην ατμόσφαιρα της Γης.

Νικολάι Αλεκσάντροβιτς Κόζυρεφ
Νικολάι Αλεκσάντροβιτς Κόζυρεφ

Με αφορμή αυτή την ατμοσφαιρική σύσταση, λόγω της οποίας η θερμοκρασία στην Αφροδίτη αγγίζει τους εκατό βαθμούς-θερμοκρασία αποτρεπτική για την ύπαρξη ζωής, τέθηκε ένας άλλος προβληματισμός: Οι πλανήτες ή πρέπει να είναι ακατοίκητοι ή πρέπει να κατοικούνται από όντα διαφορετικά από τα γήινα.

Η ζωή, όμως, είναι δυνατή μόνο μεταξύ του μηδενός και πενήντα βαθμών. Υπάρχουν, όμως και όντα που ζουν και σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός, όπως υπάρχουν και είδη φυκιών, που ζουν σε θερμές πηγές με θερμοκρασία άνω των πενήντα βαθμών.

Ωστόσο, το περιθώριο αυτό είναι πολύ μικρό συγκρινόμενο με το απόλυτο μηδέν του διαστρικού Διαστήματος και των δεκάδων εκατομμυρίων βαθμών στο εσωτερικό των αστέρων. Δεδομένου όμως ότι όλα τα ουράνια σώματα έχουν μεγάλες θερμοκρασίες, τα περισσότερα από αυτά δεν θα πρέπει να διαθέτουν ζωή.

Φυσικά, η μόνη εμπειρία που διαθέτει η Επιστήμη για τις μορφές της Ζωής που μπορούν να υπάρξουν μεταξύ αυτών των περιθωρίων, είναι ότι “πρωταγωνιστής” τους είναι το νερό. Σε άλλα περιθώρια, όμως, θα ήταν δυνατό να υπάρξει άλλος “ρευστός πρωταγωνιστής” αντί του νερού.

Η υγρή αμμωνία, για παράδειγμα, που παραμένει σε αυτή την κατάσταση μεταξύ των 78 και των 33 βαθμών υπό του μηδενός. Επίσης, προσφέρεται για κατά πολύ περισσότερες αντιδράσεις από το νερό και καθιστά δυνατή μία βιομηχανία, όχι λιγότερο περίπλοκη από την γήινη. Οι κάτοικοι του Κρόνου και του Δία, για παράδειγμα, μπορεί να πίνουν υγρή αμμωνία και να αναπνέουν άζωτο!

Η είδηση αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 11/04/1962…

Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", στις 11/04/1962
Το άρθρο, όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 11/04/1962
0 0 ψήφοι
Αξιολόγηση άρθρου
Subscribe
Notify of
guest

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

0 σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments