Ιπτάμενοι δίσκοι κατασκευασμένοι στη Γη, το 1958…

Στα τέλη του 1958, οι άνθρωποι παγκοσμίως συνειδητοποιούσαν πως οι ιπτάμενοι δίσκοι δεν ανήκαν στη σφαίρα της φαντασίας. Ήδη στον Καναδά κατασκευαζόταν ένας, ενώ κάποιος Γερμανός εφευρέτης σχεδίαζε ένα διαφορετικό πτητικό μηχάνημα.

Ο εφευρέτης αυτός ήταν ο Joseph Andreas Epp, ηλικίας 44 ετών, γεννημένος στο Κουξχάφεν, στην Κάτω Σαξονία της Γερμανίας. Ήταν εμπειρογνώμων αεροναυτικός και τέως ειδικευμένος υπαξιωματικός της Λουφτβάφε.

Στα μέσα Δεκεμβρίου του 1958, βρισκόταν στη Ρώμη, με σκοπό να πραγματοποιήσει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του. Ήδη από το 1939 σχεδίασε τον πρώτο του ιπτάμενο δίσκο, ενώ το πρώτο του πρότυπο κατασκευάστηκε το 1943. Ακολούθησαν κι άλλα, το 1946, το 1954 και το τέταρτο, ετοιμαζόταν πυρετωδώς από το 1957.

Το πρωτοπόρο αυτό πτητικό όχημα εκμεταλλευόταν την αρχή των εσωτερικών ελίκων, με τους οποίους οι Αμερικανοί ήλπιζαν να φέρουν εντυπωσιακά αποτελέσματα σε ορισμένους τομείς της αεροναυπηγικής. Στο εσωτερικό του δίσκου υπήρχαν οκτώ οπές μεγάλου διαμετρήματος και η καθεμιά περιείχε έναν έλικα κινούμενο από ιδιαίτερο κινητήρα.

Οι έλικες αυτοί, περιστρεφόμενοι, λάμβαναν αέρα εκ των άνω και τον ωθούσαν προς τα κάτω. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, υπεράνω του ιπτάμενου δίσκου σχηματιζόταν μια ζώνη κενού και από την πίεση που ασκούνταν στο κάτω μέρος του, ανυψωνόταν εν τέλει κατακόρυφα. Προκειμένου να κινηθεί οριζοντίως, διέθετε ταυτοχρόνως και δύο ισχυρούς προωθητήρες.

Το τελευταίο κατασκευασμένο πρότυπο υπό τον Γερμανό εφευρέτη είχε διάμετρο 2,26 μέτρων και πάχος μισού μέτρου. Μπορούσε να ανυψωθεί με ανοδική ταχύτητα δώδεκα μέτρων το δευτερόλεπτο και έφτανε σε ταχύτητα οριζόντιας πτήσης 480 χιλιομέτρων την ώρα!

Η δοκιμή που πραγματοποιήθηκε στη γερμανική πόλη Μπρεμερχάβεν τον Ιούνιο του 1958, διήρκεσε 24 λεπτά. Ο ιπτάμενος δίσκος ανυψώθηκε με την ώθηση των οκτώ ελίκων του και όταν έφτασε στο επιθυμητό ύψος, κινήθηκε οριζοντίως υποβοηθούμενος από τους δύο προωθητήρες του.

Μετά από οκτώ λεπτά, σύμφωνα με το προκαθορισμένο σχέδιο, οι τέσσερις από τους οκτώ έλικες σταμάτησαν και μετά από δεκαέξι λεπτά ο δίσκος προσγειώθηκε ομαλά. Συνολικά, πραγματοποιήθηκαν οκτώ δοκιμές με θετική έκβαση.

Σύμφωνα με τον Γερμανό Joseph Andreas Epp, θα ήταν δυνατό να κατασκευαστεί ιπτάμενος δίσκος διαμέτρου 50 μέτρων, βάρους 68 τόνων και ικανός να μεταφέρει φορτίο 90 τόνων. Αυτό το αερόχημα, με το οποίο θα μπορούσαν να ταξιδέψουν 100 επιβάτες, θα ήταν σε θέση να διασχίσει τον Ατλαντικό Ωκεανό σε μόλις δύο ή τρεις ώρες.

Το πλεονέκτημά του, σε σχέση με τα αεροπλάνα της εποχής εκείνης, έγκειτο στο ότι μπορούσε να προσγειώνεται οπουδήποτε. Θα ανυψωνόταν κατακόρυφα και θα ανερχόταν ή θα κατερχόταν με ταχύτητα ρυθμιζόμενη εκουσίως από τον πιλότο του. Επίσης, θα ήταν εξαιρετικά ευέλικτο.

Από στρατιωτική άποψη, άλλωστε, τα αεροχήματα αυτά θα μπορούσαν να αποδειχτούν ιδιαιτέρως αποτελεσματικά, διότι η ικανότητα των ελιγμών τους ήταν σχεδόν απεριόριστη και τοιουτοτρόπως, ήταν σχεδόν άτρωτα από το αντιαεροπορικό πυροβολικό και τα κατευθυνόμενα βλήματα.

Ο Joseph Andreas Epp υπέγραψε συμβόλαιο τον Σεπτέμβριο του 1958 για την παραχώρηση της άδειας κατασκευής σε ένα από τα σπουδαιότερα αεροναυπηγικά αμερικανικά εργοστάσια. Οι εργασίες θα διαρκούσαν για ένα έτος. Άλλες διαπραγματεύσεις γίνονταν και με αγγλικά, γαλλικά και ελβετικά εργοστάσια.

Το σχέδιο αναμφίβολα ήταν επιβλητικό. Μόνο τα εντατικά πειράματα θα μπορούσαν να αποδείξουν εάν οι γήινοι ιπτάμενοι δίσκοι θα ξεπερνούσαν τεχνολογικώς τα αεροπλάνα ή εάν θα παρέμεναν στο στάδιο των τεχνικών παραδόξων, όπως και τόσες άλλες εφευρέσεις.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 12/12/1958…