Sir George King – Η φωνή του Διαστημικού Κοινοβουλίου…

Αν ρωτούσε κανείς εκείνον τον αξιοσέβαστο επιστήμονα: “Μήπως είσαι μάγος;”, θα του αποκρινόταν φυσικότατα “Ναι”. Και αν τον κοιτούσε περίεργα, εκείνος πρόσθετε ότι από το 1954, όταν έλαβε την υπερφυσική διαταγή “Ετοιμάσου, γιατί θα αποβείς η φωνή του Διαστημικού Κοινοβουλίου”, ισχυριζόταν πως επικοινωνούσε τακτικά με το Διάστημα και μεταφερόταν στους κόσμους των πλανητών.

Επρόκειτο, λοιπόν, για τον Βρετανό Sir George King, που έπειτα από σπουδές στη φιλοσοφία, στη μεταφυσική και στον πνευματισμό, ήταν σε θέση, κατά τα λεγόμενά του τουλάχιστον, να αφήνει το σώμα του στη Γη και να εξαϋλώνεται, πηγαίνοντας με το πνεύμα του σε εξωγήινους κόσμους.

Ο ίδιος είχε δηλώσει:

“Ήξερα ότι κάποτε θα επικοινωνούσα με τους άλλους πλανήτες. Και η στιγμή ήρθε! Εγκατέλειψα το σώμα μου σε ένα δωμάτιο του Λονδίνου και ταξίδεψα σε περιστροφή γύρω από την Αφροδίτη.

Την είδα να αστράφτει από κάτω μου σαν διαμάντι. Ένα διαμάντι σκεπασμένο από ένα είδος ομίχλης και φωτιζόμενο από ένα γιγαντιαίο φως, που πήγαζε από το εσωτερικό της. Την πρώτη φορά δεν προσπάθησα να προσγειωθώ και αρκέστηκα στο να διαγράψω μια τροχιά σε απόσταση περίπου δύο χιλιάδων μιλίων από την ατμοσφαιρική της ζώνη”.

Έπειτα, ο Sir George King υποστήριξε πως πήρε εντολή από τον “Αιθέριους”, τον απόλυτο κοσμικό άρχοντα, να ταξιδέψει στη Σελήνη, όταν θα ήταν στην πλήρη λάμψη της. Και στο ταξίδι αυτό είδε μια σεληνιακή άνοιξη, που την περιέγραψε με τα ζωντανότερα χρώματα.

Το αξιοσημείωτο ήταν ότι την ίδια σεληνιακή άνοιξη οραματίστηκε κι ένα μέντιουμ από την Καλιφόρνια.

Έκτοτε, η επικοινωνία με τα αλλόκοσμα όντα είχε γίνει εμμονή για τους Λονδρέζους, που άρχισαν να συγκεντρώνονται κατά ομάδες σε διάφορα σημεία της εξοχής με πανοραμική θέα και να πραγματοποιούν ειδικές τελετές. Οι ομάδες αυτές διακήρυσσαν ότι ήταν εφικτή η αποκάλυψη των μυστικών του Διαστήματος χωρίς την παρουσία αστροναυτών, αλλά μόνο με την επικοινωνία “προηγμένων” ατόμων.

Όσον αφορά στην άποψη του Sir George King για το φαινόμενο των ιπτάμενων δίσκων, φρονούσε ότι προέρχονταν κυρίως από τον Άρη και την Αφροδίτη.

Ειδικά τα ιπτάμενα αντικείμενα που κατέφταναν από την Αφροδίτη πίστευε πως είχαν την τιμή να μεταφέρουν στη Γη ορισμένους μεγάλους Μύστες, όπως τον Βούδα, τον Κρίσνα, τον Ιησού και άλλους.

Ακόμη, προέβη και στον ακόλουθο αιρετικό ισχυρισμό, δηλαδή πως το εμβληματικό για τους Χριστιανούς Άστρο της Βηθλεέμ θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο.

Κατά τη γνώμη του, οι ιπτάμενοι δίσκοι ήταν διαφόρων τύπων. Τα μητρικά σκάφη τους ήταν πελώρια, έως και μήκους 7 χιλιομέτρων και είχαν τη δυνατότητα να μεταφέρουν από 7 έως 7.000 μικρότερα οχήματα.

Ήταν κατασκευασμένα από ένα άγνωστο για τους γήινους οργανικό μέταλλο, που απαντούσε στα τηλεπαθητικά κύματα της σκέψης των πιλότων και προστατεύονταν με ισχυρότατο μαγνητικό πεδίο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούσαν να γίνουν αόρατοι στο ανθρώπινο μάτι.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ”, στις 09/10/1966…