Ο Πύργος της Βαβέλ…

Μία γαλλική αρχαιολογική αποστολή, υπό τον Δρ. Ρόμαν Γκίρσμαν, διεξήγαγε ανασκαφές στην Περσία (το σημερινό Ιράν) κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950.

Η αποστολή έφερε στο φως, το 1957, το μεγάλο ζιγκουράτ του Τσόγκα-Ζανμπίλ, το οποίο πιστεύεται ότι είναι ο Πύργος της Βαβέλ, ή τουλάχιστον το κτίσμα που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη ως ο Πύργος της Βαβέλ.

Τα ζιγκουράτ ήταν ναοί των Ελαμιτών που κατοικούσαν στο σημερινό Ιράν και, όπως μαρτυρούν τα εναπομείναντα σήμερα ερείπιά τους, έμοιαζαν αρκετά με τις πυραμίδες της Αιγύπτου, τουλάχιστον στις διαστάσεις. Μέχρι το 1950 όμως δεν είχε ανακαλυφθεί κανένα ζιγκουράτ που να διατηρείται σε σχετικά καλή κατάσταση, ώστε να μας έδινε μία σαφή ιδέα τόσο της αρχιτεκτονικής όσο και της θρησκείας των Ελαμιτών. Γι’ αυτό, όταν διαπιστώθηκε ότι το ζιγκουράτ του Τσόγκα-Ζανμπίλ διατηρούνταν σε καλή κατάσταση, η γαλλική αρχαιολογική αποστολή υπό τον Δρ. Κίρσμαν, άρχισε εντατικές ανασκαφές.

Το ζιγκουράτ αυτό φαινόταν ότι χτίστηκε 3.500 χρόνια πριν, από τον βασιλιά Ουντάς Χουμπάν (ή αλλιώς Ουντάς Ναπιρίσα) και τη βασίλισσα Ναπίρ Ασού, που βασίλευαν στα Σούσα, όπου και βρέθηκε και μπρούτζινο άγαλμα της Ναπίρ Ασού.

Το πελώριο αυτό κτίσμα ήταν ένα είδος ναού της ελαμιτικής θρησκείας και περιβαλλόταν από τρεις σειρές τειχών, στο καθένα από τα οποία υπήρχαν τρεις πύλες. Από τη μία πύλη εισέρχονταν οι ανώτατοι ιερείς και οι βασιλείς με τους πρίγκηπες, από την δεύτερη οι κατώτεροι ιερείς και ευγενείς και από την τρίτη ο λαός με τα ζώα που θα προσφέρονταν ως θυσία.

Στο μεγάλο προαύλιο υπήρχαν, όχι ένας, αλλά 14 βωμοί, σε δύο σειρές των επτά, που ίσως να είχε συμβολική σημασία, γιατί είναι γνωστό ότι στον αριθμό 7, πολλές αρχαίες θρησκείες της Μέσης Ανατολής απέδιδαν μαγικές ικανότητες. Οι θυσίες γίνονταν, προφανώς, ενώπιον των βασιλέων, γιατί υπήρχε πριν από τους βωμούς μία μεγαλοπρεπής εξέδρα, που διασώζεται μέχρι σήμερα.

Όταν τελείωνε η θυσία, ο βασιλιάς εισερχόταν στον ναό που βρισκόταν στη βάση του ζιγκουράτ, από μία πολυτελώς διακοσμημένη είσοδο, που διατηρείται σχεδόν ανέπαφη και υπάρχουν επιγραφές από τις οποίες καταδεικνύεται ότι το ζιγκουράτ του Τσόγκα Ζανμπίλ είχε χτιστεί προς τιμήν του θεού Ινσχουσινάκ, του πρώτου θεού του Πανθέου των Ελαμιτών.

Ο ναός αυτός, που βρίσκεται στην βάση του κτίσματος, όπως προέκυψε από τις επιγραφές, ήταν παρόμοιος με έναν άλλο ναό, που βρισκόταν στην κορυφή του ζιγκουράτ, χωρίς όμως να διασώζονται τα ερείπιά του. Ενώ, όμως, ο κάτω ναός ήταν για όλους τους πιστούς και από εκεί εμφανίζονταν οι θεοί των Ελαμιτών και επικοινωνούσαν με τους πιστούς τους, ο ναός της κορυφής ήταν η κατοικία των θεών και μόνο ο βασιλιάς και οι ανώτατοι ιερείς είχαν το δικαίωμα να προσεγγίσουν.

Κατά τη διάρκεια των ιεροτελεστιών, οι πιστοί προχωρούσαν από τις περιφερειακές βαθμίδες και ανέβαιναν στους εξώστες του πρώτου, κατά μία έννοια, “ορόφου”, ο οποίος δεν επικοινωνούσε με τους υπόλοιπους, στους οποίους ανέβαιναν σε πομπή οι ανώτατοι ιερείς και ευγενείς. Τέλος, μία τρίτη πομπή, με επικεφαλής τον βασιλιά, έφτανε μέχρι του ναού της κορυφής.

Ο Πύργος της Βαβέλ χτίστηκε, κατά την Γραφή, στην πεδιάδα του Σινάρ, όταν οι Σουμερίτες σκέφτηκαν να χτίσουν έναν πύργο και να φτάσουν μέχρι τον Θεό. Το ζιγκουράτ του Τσόγκα-Ζανμπίλ δεν είχε σκοπό να φτάσει μέχρι τον Θεό, αλλά να φέρει τους θεούς των Ελαμιτών στη Γη.

Η μεγαλοπρέπεια του οικοδομήματος, που είχε ύψος 1440 μέτρων, ύψος απίστευτο για την εποχή εκείνη, είναι πολύ πιθανό να προκάλεσε τρομακτική εντύπωση στους κατοίκους της Μεσοποταμίας και να έγινε η αιτία να δημιουργηθεί ο θρύλος του Πύργου της Βαβέλ, όπως υποστηρίζουν πολλοί αρχαιολόγοι.

Η είδηση αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΜΠΡΟΣ”, στις 03/08/1957…