Τον Μάιο του 1930, τα μέλη μιας οικογένειας εμπόρου από την Πάτρα, παραθέριζαν στο εξοχικό τους στα Ζαρουκλέικα. Καθώς έτρωγαν το μεσημεριανό τους στην τραπεζαρία του σπιτιού τους, άρχισαν να εκσφενδονίζονται εναντίον τους πέτρες μέσα στο δωμάτιο, από την ανοιχτή πόρτα και από τα παράθυρα.
Αρχικά, θεώρησαν πως κάποιος κακόβουλος περαστικός προέβη σ’ αυτήν την πράξη. Έτσι, έτρεξαν να κλείσουν την πόρτα και τα παράθυρα και συνέχισαν ήσυχοι το φαγητό τους. Αυτομάτως όμως, άνοιξαν με σφοδρότητα η πόρτα και τα παράθυρα και ταυτοχρόνως, άρχισαν και πάλι να πέφτουν βροχή οι πέτρες μέσα στο σπίτι. Αλλά αυτή τη φορά, οι πέτρες έπεφταν με ισχυρότερη μανία και με μεγαλύτερη συχνότητα. Η αναταραχή τους και ο πανικός κράτησε για πολύ ώρα, ενώ το φαινόμενο σταμάτησε κατά τις 8 το βράδυ.
Την επόμενη ημέρα, καθώς η μικρή υπηρέτρια της οικογένειας τηγάνιζε ψάρια, είδε έντρομη να πέφτουν μικρές πέτρες μέσα στο τηγάνι από το άνοιγμα της καπνοδόχου. Παράτησε την ασχολία της και έτρεξε να ειδοποιήσει την κυρία της, με τον φόβο να αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά της. Το κακό, αυτή τη φορά, δεν κράτησε για πολύ.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, η σύζυγος του εμπόρου βγήκε για περίπατο, συνοδευόμενη από την αδερφή της και από την 14χρονη υπηρέτριά της. Καθώς είχαν προχωρήσει λίγο έξω απ’ το χωριό, ξαφνικά, ένα σύννεφο από πέτρες διαφόρων μεγεθών που έρχονταν από το πουθενά , άρχισαν να τις σημαδεύουν. Παρόλο που οι πέτρες έβρισκαν τον στόχο τους πάνω στα κορμιά των γυναικών, εκείνες δεν ένιωθαν ούτε πόνο και ούτε, παραδόξως, απέκτησαν μώλωπες! Τρέχοντας αλαφιασμένες, επέστρεψαν στο σπίτι τους. Αντί όμως να νιώσουν ασφαλείς στο καταφύγιο της εστίας τους, ο λυσσαλέος λιθοβολισμός συνεχίστηκε κι εκεί, με πρωτόγνωρη μανία, από τα παράθυρα κι από όλες τις κατευθύνσεις.
Μετά από όλα αυτά τα συγκλονιστικά που συνέβαιναν, η οικογένεια του εμπόρου θεώρησε σκόπιμο να καλέσει τον ιερέα του χωριού, για να τελέσει αγιασμό. Πράγματι, όταν ο παπάς έφτασε στο μέσο περίπου της ιεροτελεστίας, ξεκίνησε μέγας λιθοβολισμός εναντίον του. Παράτησε τον αγιασμό και έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε από το σπίτι. Οι κάτοικοι του χωριού έμαθαν για αυτά τα παράξενα συμβάντα και πήραν την απόφαση, πολλοί από αυτούς, να σχηματίσουν το σημείο του σταυρού στους τοίχους του σπιτιού του πατρινού εμπόρου.
Αλλά και το πείραμα αυτό, δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Αντιθέτως, τα φαινόμενα εντάθηκαν. Οι πανίσχυροι και συχνότεροι λιθοβολισμοί συνοδεύονταν πια και από απότομες και θορυβώδεις μετακινήσεις επίπλων, που συχνά κατέληγαν σε ανατροπή καθισμάτων και αναποδογύρισμα κρεβατιών.
Οι επιστημονικοί κύκλοι της τότε εποχής, μη μπορώντας να εξηγήσουν επαρκώς τα γεγονότα, απέδωσαν στη μικρή υπηρέτρια το φταίξιμο, πιστεύοντας πως είχε σπάνιες ψυχικές δυνάμεις και πως μέσα της έκρυβε ένα δυνατό μέντιουμ. Μάλιστα, φρόντισαν να ειδοποιήσουν και την Ψυχιατρική Εταιρεία Αθηνών, για να αναλάβει το 14χρονο κορίτσι…
Το άρθρο της εφημερίδας “ΣΚΡΙΠ”, που δημοσιεύτηκε την 1η Ιουνίου του 1930, είχε τίτλο: “Τηλεκινητικά φαινόμενα εις Πάτρας, Υπηρέτρια – Μυστήριον”…
