Άραγε υπάρχει ζωή κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης;

Το 1925, το Αστεροσκοπείο του Όρους Wilson στο Λος Άντζελες διέθετε το ισχυρότερο τηλεσκόπιο, μέσω του οποίου η Σελήνη φαινόταν σαν να απείχε μόλις πενήντα χιλιόμετρα από τη Γη.

Στην απόσταση αυτή διακρίνονταν ευκρινώς αντικείμενα που είχαν διάμετρο εκατό μέτρων. Βάσει των παρατηρήσεων των αστρονόμων, με τη χρήση του συγκεκριμένου τηλεσκοπίου, συμπεραινόταν ότι η Σελήνη δεν είχε ούτε δάση ούτε πόλεις.

Επειδή θεωρούνταν βέβαιο πως η Σελήνη δε διέθετε ατμόσφαιρα ή εάν διέθετε, αυτή θα ήταν εξαιρετικά αραιή, συνεπαγόταν ότι δεν υπήρχε ζωή, αλλά ούτε και βλάστηση στην επιφάνειά της.

Εν τούτοις, εκείνη τη χρονιά παρατηρήθηκε ένα φαινόμενο καταπληκτικό. Το εσωτερικό των τεράστιων κοιλωμάτων, διαμέτρου διακοσίων και πλέον μέτρων, πάνω στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου άλλαζε μυστηριωδώς χρώμα!

Αυτό, λοιπόν, αποδιδόταν είτε σε εσωτερικές εκρήξεις, εάν πράγματι αυτές οι εσοχές ήταν βαθείς κρατήρες ηφαιστείων είτε σε βλάστηση αναφυόμενη κατά περιόδους!

Επομένως, αν ίσχυε κάτι τέτοιο και υπήρχε βλάστηση στις εσοχές της Σελήνης, έλεγε ο Αμερικανός αστρονόμος Walter Baade, τότε δεν αποκλειόταν να υπήρχε ζωή, η οποία ήταν υποχθόνια και η οποία μεγαλουργούσε, εν αγνοία μας, στο εσωτερικό των απέραντων σπηλαίων της.

Άραγε υπάρχει ζωή κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης; Είναι ένα ερώτημα που βασάνιζε και εξακολουθεί να βασανίζει τους αστρονόμους ανά τη Γη.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 09/10/1925…