Στο υψίπεδο του Παμίρ…

Ο Δρ. Πρόνιν, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ, ήταν μέλος μίας επιστημονικής αποστολής στην Οροσειρά του Παμίρ, στην κεντρική Ασία, όταν τον Αύγουστο του 1957 είδε τον Χιονάνθρωπο κοντά στον ποταμό Μπαλαντκέκε, στο υψίπεδο του Παμίρ.

Το Παμίρ, με κέντρο την αυτόνομη διοικητική περιοχή Γκόρνο Μπαταχσάν του Τατζικιστάν, εκτείνεται από το δυτικό Σινκιάνγκ του Τατζικιστάν μέχρι και το ανατολικό Αφγανιστάν και τα δυτικά της Κίνας.

Το όνομα Παμίρ σημαίνει ορεινός λειμώνας και σε αυτό συναντώνται τα μεγαλύτερα ορεινά συγκροτήματα της Γης, του Τιεν-Σαν, του Καρακορούμ και Κουέν-Λουν προς τα ανατολικά, τα Ιμαλάια προς το νότο και η οροσειρά του Χίντου Κους προς τα δυτικά.

Όπως δήλωσε αργότερα ο Δρ. Πρόνιν στην εφημερίδα “Κομσομόλσκαγια Πράβδα”:

“Η αποστολή μας γνώριζε ότι αυτή η ζώνη του Παμίρ ήταν απολύτως ακατοίκητη. Στην αρχή σκέφτηκα ότι αυτό το παράδοξο και μυστηριώδες πλάσμα ήταν αρκούδα, αλλά παρατηρώντας πιο προσεκτικά, αντιλήφθηκα ότι επρόκειτο για ανθρωποειδές. Το πλάσμα αυτό κινούνταν. Μάλιστα, προχωρούσε κάπως σκυφτά, στηριζόμενο στα δύο πόδια του. Δε φορούσε κανένα είδος ενδύματος και το σώμα του καλυπτόταν από σκούρο κόκκινο τρίχωμα. Ήταν ένα κοντόχοντρο πλάσμα και τα χέρια του ήταν πολύ μακριά. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι το ον αυτό ήταν ένας “γκαλούπ ιαβάνα”, ένας Χιονάνθρωπος. Ο Χιονάνθρωπος αυτός μόλις είχε βγει από μία σπηλιά και αφού προχώρησε περί τα διακόσια μέτρα, εξαφανίστηκε πίσω από τους βράχους. Κατ’ αυτό τον τρόπο, μπόρεσα να τον παρακολουθήσω επί οκτώ περίπου λεπτά. Έπειτα από τρεις ημέρες, στις 13 Αυγούστου, επέστρεψα στο ίδιο μέρος και αιφνιδίως, στον ίδιο βράχο, είδα να εμφανίζεται πάλι ο Χιονάνθρωπος. Περπατούσε όπως και την πρώτη φορά. Μόλις όμως με αντίκρυσε, χάθηκε σε κάποιο υπόγειο ρήγμα, πιθανώς στην είσοδο της σπηλιάς του.”

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 22/01/1958…