Όταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης βρισκόταν στην Αίγυπτο, επιθεωρώντας τους άντρες του, είχε εκφωνήσει τον περίφημο εκείνο λόγο: “Στρατιώτες, από την κορυφή αυτών των πυραμίδων σας ατενίζουν σαράντα ολόκληροι αιώνες…” είχε κάνει ένα μικρό λάθος χιλίων και πλέον ετών. Οι σημερινοί αιγυπτιολόγοι αναβιβάζουν την ηλικία των κολοσσιαίων αυτών μνημείων γύρω στο 3400 π.Χ.
Η εξερεύνηση της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα απέδειξε ότι οι Αιγύπτιοι ιερείς, κληρονόμοι πανάρχαιων παραδόσεων, είχαν αρκετές μαθηματικές και αστρονομικές γνώσεις.
Συνεπώς, η βραχώδης επιφάνεια, πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η θαυμαστή πυραμίδα, ισοπεδώθηκε και οριζοντιώθηκε με ακρίβεια δύο εκατοστόμετρων, ενώ οι ορθές γωνίες που σχηματίζουν τη βάση της είναι πέντε φορές ακριβέστερες από ό,τι μπορεί να διακρίνει το γυμνό ανθρώπινο μάτι.
Επίσης, ο αστρονομικός χαρακτήρας των πυραμίδων αποδεικνύεται από τα εξής γεγονότα:
Πρώτον, έχουν κτιστεί όλες σε βόρειο πλάτος 30 μοιρών και είναι προσανατολισμένες με μεγάλη ακρίβεια προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Έπειτα, ο επικλινής διάδρομος της Πυραμίδας του Χέοπα, ο οποίος οδηγεί στον βασιλικό θάλαμο, ήταν ένα πελώριο μεσημβρινό τηλεσκόπιο, το μεγαλύτερο που κατασκευάστηκε ποτέ στον κόσμο.
Από άποψη κατασκευής οι πυραμίδες παραμένουν μυστήριο. Είναι γνωστό ότι έχουν χτιστεί από λίθο του Μοκαττάν. Τεράστιοι ογκόλιθοι έχουν προσαρμοστεί ο ένας με τον άλλον, χωρίς πηλό και με τόση ακρίβεια, ώστε δεν μπορεί να περάσει ούτε μια πέτρα μεταξύ τους.
Τα χαραγμένα σχέδια στους οβελίσκους της Συήνης (το σημερινό Ασσουάν της Νότιας Αιγύπτου, από όπου έβγαινε ο συηνίτης λίθος, με τον οποίο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατασκεύαζαν τα μνημεία τους) δείχνουν ότι οι μονόλιθοι αυτοί είχαν κοπεί με το μαχαίρι και ανασηκώνονταν με ξύλινες σφήνες, τις οποίες έβρεχαν, ώστε να φουσκώσουν και να αναγείρουν όλο αυτό το βάρος.
Στη συνέχεια, μεταφέρονταν με τη βοήθεια κυλίνδρων, αμαξίων και κεκλιμένων επιπέδων. Ανάλογες μέθοδοι προφανώς χρησιμοποιήθηκαν και για τις πυραμίδες, αλλά σε κλίμακα πολλαπλώς μεγαλύτερη.
Ο Αριστοτέλης κατακρίνει την αγρία αυτή παραγωγικότητα των Φαραώ, η οποία εξάντλησε έναν ολόκληρο λαό μόνο γα την υστεροφημία της κατασκευής ενός μνημείου που δε φοβόταν τον καταστροφέα χρόνο.
Οι Αιγύπτιοι δε γνώριζαν τους θόλους. Ο θάλαμος των Βασιλέων στη Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα, ο οποίος είχε πλευρά μήκους πέντε μέτρων, αποτέλεσε για τους αρχιτέκτονες ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Η οροφή της αίθουσας αυτής, αν και αποτελείται από ογκόλιθους γρανίτη πελώριου πάχους, δεν ήταν δυνατόν να αντέξει λίθινο στρώμα ύψους 83 μέτρων και βάρους 4.000 τόνων!
Οι Αιγύπτιοι μηχανικοί παρέκαμψαν ευφυέστατα αυτή τη δυσχέρεια. Χτίζοντας γύρω από τη βασική αίθουσα πέντε θαλάμους εκφόρτισης και με μια εξυπνότατη διάταξη, μετέβαλαν το κάθετο βάρος σε πλευρική ώθηση.
Και τα κατασκευαστικά μυστήρια των Πυραμίδων της Γκίζας συνεχίζονται. Παρά τις αναρίθμητες έρευνες, υπάρχουν πλείστα άγνωστα πράγματα σε σχέση με τις πυραμίδες. Έτσι, ο κεντρικός θάλαμος της δεύτερης πυραμίδας του Χεφρήν, του γιου του Χέοπα, δεν ανακαλύφθηκε.
Κάποιος από τους ογκόλιθους του επικλινούς διαδρόμου έχει αποκρύψει την είσοδο προς τη στοά που οδηγεί στον τάφο όπου αναπαύεται το σώμα του Φαραώ εκείνου. Και η πιθανότητα να ανακαλυφθεί ο τάφος του Χεφρήν μοιάζει να αργεί.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 19/06/1934…