Ο Πνευματισμός κατά τον Μεσαίωνα…

Ο βαθύτατος μισονεϊσμός, ο οποίος χαρακτήριζε τη μεσαιωνική εποχή, δεν ήταν δυνατόν να αφήσει έξω από τον κύκλο των καταδιώξεών του και τους πνευματιστές.

Κατά τον ερεβώδη Μεσαίωνα, λοιπόν, ο Πνευματισμός θεωρούνταν ως κάτι το αλληλένδετο με τη Μαγεία και κατά συνέπεια, ανάλογα ήταν και τα μέτρα που ελήφθησαν εναντίον των πνευματιστών.

Ένα αγγλικό περιοδικό ανέφερε μερικές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις τέτοιων απηνών και αδυσώπητων καταδιώξεων.

Έτσι, στα χρόνια της Βασίλισσας Μαρίας Α’ της Αγγλίας, που έμεινε γνωστή στην Ιστορία ως η Αιμοσταγής Μαρία (Bloody Mary), ψηφίστηκε ένας νόμος, με τον οποίο επιβαλλόταν η ποινή του θανάτου σε όσους ισχυρίζονταν ότι μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς. Αργότερα, επειδή το φαινόμενο έμοιαζε να γενικεύεται και να εξαπλώνεται, επιβλήθηκε στους ενόχους ο θάνατος δια πυράς σε κοινή θέα.

Κατά το 1520, επίσης στην Αγγλία, συνελήφθη κάποιος άντρας, ονόματι Έντουαρντ Μπάρμπερ, από την κομητεία του Έσσεξ, ο οποίος είχε κατηγορηθεί ότι είχε λάβει ειδήσεις εκ μέρους ορισμένων ανθρώπων, οι οποίοι είχαν πεθάνει προ πολλού. Μα, την προηγούμενη μέρα της δίκης του, ο ατυχής Μπάρμπερ απήχθη από την φυλακή και οι συμπατριώτες του φρόντισαν να τον κάψουν ζωντανό.

Επίσης, επί της βασιλείας της Άννας της Μεγάλης Βρετανίας, κάποιος άντρας, ονόματι Πορτέρο, καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά, διότι έγραψε μια διατριβή, με την οποία προσπαθούσε να αποδείξει ότι η επικοινωνία με τους νεκρούς δεν ήταν ακατόρθωτη.

Αλλά ακόμη και στα χρόνια της βασιλείας του Γεωργίου του Α’ αναφέρονται πολλά παραδείγματα ανθρώπων, οι οποίοι κυνηγήθηκαν ανηλεώς, επειδή ισχυρίστηκαν ότι είχαν λάβει ειδήσεις από τον Άδη.

Το ίδιο αγγλικό περιοδικό ανέφερε και τη μυθιστορηματική περιπέτεια ενός Γερμανού εμπόρου, που πέθανε και αναστήθηκε. Η παράξενη αυτή ιστορία διαδραματίστηκε την εποχή της βασιλείας του Ιακώβου του Α’.

Ο έμπορος αυτός ονομαζόταν Κόλλεκ και ζούσε στο Λονδίνο. Φαίνεται πως κάποτε πέθανε και μετά από δύο ώρες, η ψυχή του, αφού περιπλανήθηκε κατά το διάστημα εκείνο στο άπειρο, επέστρεψε και πάλι στο σώμα του, το οποίο επανήλθε πλήρως στη ζωή.

Το φυσικότερο, βεβαίως, είναι ότι επρόκειτο περί νεκροφάνειας. Μα, η ιατρική επιστήμη δεν είχε εξελιχθεί τότε μέχρι του σημείου, ώστε να διακρίνει τη νεκροφάνεια από τον πραγματικό, αμετάκλητο και ανέκκλητο θάνατο.

Οπωσδήποτε, αυτή η ιδέα περί… αναστάσεως από τους νεκρούς, η οποία είχε γίνει εμμονική στους υπόλοιπους κατοίκους, είχε λυπηρότατες συνέπειες για τον ατυχή έμπορο.

Ο Κόλλεκ συνελήφθη και καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά ως… αφύσικο τέρας. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της δίκης του πολλοί ήταν εκείνοι που υποστήριξαν ότι έπρεπε να αποκεφαλιστεί, διότι άπαξ και πέθανε ήδη μια φορά, η θέση του πλέον ήταν μόνο μεταξύ των νεκρών.

Ο Γερμανός έμπορος, αφού πέρασε τρία χρόνια μέσα στη φυλακή, κατόρθωσε να αποδράσει και κατέφυγε στην πατρίδα του, τη Γερμανία. Εκεί, εξέδωσε τα απομνημονεύματά του, στα οποία αφηγούνταν λεπτομερώς τις εντυπώσεις του από τη μεταθανάτια εμπειρία του.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ”, στις 21/05/1920…