Η νεαρή μάντισσα της Κιρκασίας, το 1842…

Η Κιρκασία είναι μια περιοχή στον Βόρειο Καύκασο κατά μήκος της βορειοανατολικής ακτής της Μαύρης Θάλασσας. Θεωρείται η αρχέγονη κοιτίδα του λαού των Κιρκασίων. Μια άλλη ιστορική ονομασία για τη χώρα ήταν Ζυξ ή Ζυγοί, όπου, σύμφωνα με τον γεωγράφο, ιστορικό και φιλόσοφο Στράβωνα, το έθνος που την κατοικούσε, βρισκόταν στα βόρεια της μυθικής Κολχίδας.

Κάποιος από τους Ευρωπαίους περιηγητές στην ευρύτερη περιοχή, ένας Άγγλος συγκεκριμένα, καθώς περιόδευε στην Κιρκασία, αντίκρισε κάποτε ένα παράδοξο υπνωτισμένο πλάσμα, τη θυγατέρα ενός γηγενούς ευγενούς, κοντά στον ποταμό Kuban.

Το κορίτσι αυτό ήταν περίπου δώδεκα ετών και είχε ξεκινήσει να υπνωτίζεται δύο χρόνια νωρίτερα. Η μυστηριώδης αυτή κατάσταση στην οποία περιέπεφτε, διαρκούσε συνήθως από μία έως τρεις εβδομάδες.

Κι όλο αυτό το διάστημα, τραγουδούσε, έπαιζε τον αυλό της ή έψελνε αυτοσχέδια ποιήματα, πάντοτε προφητικά, απευθυνόμενη, όχι σε όσους την περιστοίχιζαν γεμάτοι απορία και δέος, αλλά σε κάποιο αόρατο πνεύμα.

Όταν έπεφτε σε κατάσταση ύπνωσης, λοιπόν, μπορούσε να δίνει κρίσιμες ιατρικές συμβουλές στους ασθενείς, τους οποίους ανέφερε ονομαστικά, ακόμα κι όταν εκείνοι δε γνώριζαν ότι ήταν ήδη πάσχοντες. Πρόσφερε παραινέσεις στρατηγικής φύσεως στους έμπειρους πολεμιστές, ενώ προσπαθούσε να ασκήσει έλεγχο σε όσους συμπεριφέρονταν ανάρμοστα και να περιορίσει όσους είχαν κακό σκοπό. Επίσης, προφήτευε στους ομογενείς της ότι ο αγώνας τους εναντίον των Ρώσων θα είχε αίσιο αποτέλεσμα.

Μα, όταν ήταν ναρκωμένη στον αυτόβουλο λήθαργό της, οι νοητικές της δυνάμεις οξύνονταν στον μέγιστο βαθμό. Το πρόσωπο της δωδεκάχρονης κοπέλας φαινόταν ηρεμότατο και σοβαρότατο. Η όσφρησή της, δε, πολλαπλασιαζόταν σε τέτοιο σημείο, ώστε, με την οσμή και μόνο, μπορούσε να αναγνωρίσει από χιλιόμετρα μακριά αν πλησίαζε κάποιο προσφιλές της πρόσωπο ή κάποιο αντιπαθές, αν είχε καλές προθέσεις ή κακές.

Μόλις συνερχόταν από αυτή την αλλόκοτη κατάσταση, από αυτόν τον ιδιόρρυθμο βαθύ ύπνο, δε θυμόταν ούτε λέξη από όσα είχε πει, συμβουλεύσει ή προμηνύσει. Ήταν εξόφθαλμο, όμως, πως κάθε φορά που έβγαινε από την έκσταση, η υγεία της ολοένα και περισσότερο κλονιζόταν.

Η νεαρή μάντισσα της Κιρκασίας ήταν κάτωχρη και ταλαιπωρημένη, ενώ τα μέλη της φυλής της περίμεναν πάντοτε με ανυπομονησία, ανακατεμένη με ένα τσίμπημα φόβου, τι θα τους προφήτευε, κάνοντας έναν κλοιό ολόγυρά της κάθε φορά.

Ο Άγγλος περιηγητής είχε συναντήσει στα ταξίδια του μια ακόμα παρόμοια περίπτωση. Στις όχθες της λίμνης Κωνσταντίας, στις βόρειες Άλπεις, μεταξύ Γερμανίας, Ελβετίας και Αυστρίας, υπήρχε μια άλλη κοπέλα, συνομήλικη της Κιρκάσιας, η οποία ήταν κόρη Βαρώνου. Η νεαρή αυτή Γερμανίδα βυθιζόταν σε κατάσταση έκστασης για πολύ καιρό, προφητεύοντας πράγματα καταπληκτικά.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “ΑΠΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΩΦΕΛΙΜΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ”, στο τεύχος Αυγούστου 1842…