Η υαλουργία είναι μια τέχνη που την καλλιέργησαν ιδιαιτέρως οι Άραβες κατά τον Μεσαίωνα. Αφάνταστες ποικιλίες γυάλινων σκευών, με πλουσιότατες διακοσμήσεις από σμάλτο και χρυσάφι κατασκεύασαν οι διάφοροι αραβικοί λαοί, που είχαν κυριαρχήσει στον απέραντο χώρο από τα σύνορα της Περσίας, τη Βόρεια Αφρική έως και την Ισπανία.
Ένα από τα ωραιότερα δείγματα της τέχνης αυτής αγοράστηκε το 1959 από το Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου, στο Λονδίνο αντί 5.500 λιρών στερλινών. Επρόκειτο για ένα γυάλινο ποτήρι, περίτεχνα διακοσμημένο με σμάλτο, το οποίο εκτιμήθηκε ότι ήταν συριακό έργο του 13ου αιώνα μ.Χ.
Κάποιος Σταυροφόρος, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, εδώ και αιώνες, ύστερα από τις περιπετειώδεις επιχειρήσεις στους Αγίους Τόπους, το έφερε μαζί του στην Αγγλία. Εκεί, άγνωστο πώς, συνδέθηκε με τρόπο μυθιστορηματικό με τη μοίρα της παλαιότατης οικογένειας του Eden, κοντά στο Cumberland.
Από τις αρχές του 18ου αιώνα ανήκε στο Edenhall και υπήρχε η παράδοση ότι αν το ποτήρι ράγιζε ή έσπαγε, μαζί του θα έσβηνε σταδιακά και ολόκληρη η οικογένεια που το είχε στην κατοχή της. Πολλές ρομαντικές ιστορίες συνόδεψαν την πορεία του, δημιουργώντας ένα θρύλο γύρω από το εξαιρετικό αυτό δείγμα υαλουργίας, που πήρε τελικώς το όνομα “The Luck of Edenhall”.
Σήμερα βρίσκεται σε μια θαυμάσια δουλεμένη δερμάτινη θήκη, αγγλικό κομψοτέχνημα του 19ου αιώνα, η οποία προστατεύει το πολύτιμο αυτό αντικείμενο. Για πολλούς, το εν λόγω ποτήρι ταύτισε πια τη μοίρα του με το ίδιο το Μουσείο που το φιλοξενεί.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 05/02/1959…
