Ο Ζεράρ Κρουαζέ, παρά το γεγονός ότι έφερε καθαρά γαλλικό όνομα, ήταν Ολλανδός, καταγόμενος από φτωχή οικογένεια. Από τη στιγμή, όμως, που αποδείχτηκε ότι μπορούσε να προλέγει το μέλλον και ότι είχε την έκτη αίσθηση, απέκτησε μεγάλη φήμη, αλλά και χρήματα.
Ο Καθηγητής Βίλχελμ Τένχαεφ, Διευθυντής του Ινστιτούτου Ψυχολογίας στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας, υποστήριζε ότι κανένας άλλος άνθρωπος στον κόσμο δεν είχε τόσο μεγάλες εσωτερικές δυνάμεις, ώστε να μπορούσε να προμαντεύει το μέλλον και να λύνει πολλά μυστήρια, που ο κοινός νους δε μπορούσε να διανοηθεί. «Έχει μία ψυχική δύναμη, που του επιτρέπει να βλέπει διά μέσου του χρόνου και του χώρου», έλεγε χαρακτηριστικά.
Ο Τένχαεφ πίστευε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν, ως ένα σημείο, αυτή την έκτη αίσθηση που την λένε προαίσθημα, αλλά υπάρχει σε μία κατάσταση ατροφική, σαν ύπνωση και δε μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Στον Ζεράρ Κρουαζέ, η έκτη αίσθηση είχε αναπτυχθεί κατά τρόπο εκπληκτικό. Μπορούσε να δει τα πάντα! Αυτή την άποψη υποστήριζε ο Τένχαεφ.
Τον Μάρτιο του 1944, ο Κρουαζέ έλυσε το μυστήριο του φίλου του Άλμπερτ Πλέσμαν, ήρωα της Ολλανδικής Αεροπορίας, ο οποίος ανησυχούσε, επειδή δεν είχε λάβει νέα από τον γιο του. Ο Κρουαζέ του είπε ότι ο γιος του είχε σκοτωθεί κοντά στα γαλλοβελγικά σύνορα. Οι έρευνες απέδειξαν ότι είχε δίκιο.
Ο «Μάγος της Ολλανδίας» είχε επίσης προβλέψει πολλά αεροπορικά δυστυχήματα, φόνους και εξαφανίσεις, βοηθώντας σημαντικά την ολλανδική Αστυνομία στη διαλεύκανση πολλών εγκλημάτων.
Το 1959 βοήθησε το FBI στον εντοπισμό της κόρης ενός καθηγητή του Πανεπιστημίου του Κάνσας, η οποία είχε εξαφανιστεί. Η Αστυνομία αδυνατούσε να εντοπίσει τα ίχνη της εξαφανισμένης κοπέλας, αλλά ο Κρουαζέ υπέδειξε στο FBI το σημείο στο οποίο βρισκόταν. Είχε πάθει αμνησία.
Με τις υποδείξεις του Κρουαζέ, η Αστυνομία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής κατάφερε να λύσει πολλές υποθέσεις εξαφανίσεων ατόμων. Τα επιτεύγματά του αυτά τον έκαναν γνωστό σε όλο τον κόσμο.
Ο Κρουαζέ πραγματοποίησε πολλά ταξίδια στις ΗΠΑ και ο αμερικανικός Τύπος αφιέρωσε πολλά άρθρα για την περίπτωσή του.
Τον Δεκέμβριο του 1965, η γαλλική Αστυνομία ζήτησε, επίσης, τη βοήθειά του στην υπόθεση της εξαφάνισης ενός μικρού αγοριού, του Ντιντιέ Λερού, μία υπόθεση που είχε εξελιχθεί σε μυστήριο για τους Γάλλους αστυνομικούς.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», στις 06/12/1965…
Σχολιάστε το άρθρο