Το άρθρο του Γιουνγκ για τα Α.Τ.Ι.Α….

Το 1958 δημοσιεύθηκε στον Διεθνή Τύπο ένα άρθρο του Δρ. Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, διάσημου γιατρού και ψυχολόγου, μαθητή του Σίγκμουντ Φρόιντ και αργότερα εισηγητή της σχολής της Αναλυτικής Ψυχολογίας.

Στο άρθρο αυτό, ο Γιουνγκ ασχολήθηκε με το θέμα των ιπτάμενων δίσκων, ένα θέμα πολύ έντονο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950.

“Το ζήτημα των ιπτάμενων δίσκων είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά επίκαιρο. Οφείλω να ομολογήσω, ότι μολονότι ασχολήθηκα με το θέμα αυτό από το 1946, δεν κατόρθωσα έως τώρα να βεβαιωθώ για την εμπειρική γνωσιολογική βάση που θα μου επέτρεπε να φτάσω στην απόλυτη πεποίθηση περί της υπάρξεως του.

Στις μαρτυρίες που υπάρχουν, θα προσθέσω τις πληροφορίες δύο αυτοπτών μαρτύρων, που τους γνωρίζω προσωπικά, και επί πλέον έχω διαβάσει ότι δημοσιεύτηκε σχετικά. Το μόνο θετικό μέχρι τώρα είναι ότι δεν πρόκειται περί φημών και φαντασιοπληξιών. Οι άνθρωποι, πράγματι, βλέπουν κάτι.

Η δυνατότητα μίας καθόλα ψυχολογικής ερμηνείας του φαινομένου πρακτικώς είναι αδύνατη, διότι υπάρχουν πολυάριθμες παρατηρήσεις αναφερόμενες σε φυσικά φαινόμενα (μερικώς εξηγήσιμα από την μεταβολή της θερμοκρασίας). Οι παρατηρήσεις της αμερικανικής και της καναδικής Αεροπορίας αποφαίνονται ότι δεν πρόκειται περί πραγματικοτήτων που μπορούν να διαπιστωθούν. Και ασφαλώς οι ιπτάμενοι δίσκοι δεν “συμπεριφέρονται σύμφωνα προς την Φυσική και εμφανίζονται μάλλον ως καθοδηγούμενοι από πιλότους, διαθέτοντας κάτι ανάλογο προς την ανθρώπινη διάνοια. Αλλά η ταχύτητα τους είναι τέτοια, που δε μπορεί να την υποστεί και να επιζήσει ο άνθρωπος.

Πιστεύω ότι η αμερικανική Αεροπορία διαθέτει περισσότερα στοιχεία, αλλά δεν τα ανακοινώνει για να μη προκαλέσει πανικό στον πληθυσμό. Μόνο ενίοτε αφήνει κάτι να διαφύγει προς τον Τύπο, όπως η έκθεση του Σμήναρχου Ντόναλντ Κήχοου, που αγωνιζόταν να πείσει το Πεντάγωνο για την διαπλανητική προέλευση των δίσκων.

Το ζήτημα είναι αυτό: οι εκθέσεις των παρατηρητών ήταν τόσο παράδοξες, ώστε αισθανόμαστε την ανάγκη να προβούμε σε μία αντιπαραβολή με τα παραψυχολογικά φαινόμενα.

Λαμβανομένης υπ’ όψιν της γενικής αβεβαιότητας περί των στοιχείων που διαθέτουμε, είναι περιττό να προβαίνουμε στην διατύπωση θεωριών και καλά θα κάνουμε να αναμένουμε το μέλλον. Οι λεγόμενες επιστημονικές εξηγήσεις, όπως η θεωρία της αντανακλάσεως του Δρ. Μέντζελ, γίνονται αποδεκτές μόνο εάν αποφασίσουμε να εξέλθουμε από τις “αρμόζουσες” προϋποθέσεις.

Το να διερωτηθούμε αν αυτά τα φαινόμενα είναι εξωγήινης προελεύσεως είναι οπωσδήποτε νόμιμο. Υπάρχουν προσωπικότητες πολύ αρμοδιότερες από εμένα, που διαθέτουν αφθονότερες και ακριβέστερες πληροφορίες.

Και οι άνθρωποι πιστεύουν στην εξωγήινη προέλευση των δίσκων. Προσωπικά, δε μπορώ να συμμερισθώ την άποψη αυτή, διότι δε διαθέτω επαρκή στοιχεία.

Αν τα “σώματα” αυτά, καθώς λέγεται, δεν είναι γήινης προελεύσεως, αλλά πλανητικής (από τον Άρη ή την Αφροδίτη) θα πρέπει να θυμηθούμε τις παρατηρήσεις κατά τις οποίες ορισμένοι δίσκοι υψώνονται από την θάλασσα ή από την γη. Θα πρέπει ακόμα να λάβουμε υπ’ όψιν μας τις αφηγήσεις περί των σφαιρικών κεραυνών ή ορισμένων σπανίων φωσφορικών ατμίδων. Σε ορισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις, οι σφαιρικοί αυτοί κεραυνοί μπορούν να πάρουν σημαντικές διαστάσεις, κινούμενοι βραδέως, από το ένα σύννεφο στο άλλο, με λάμψη αστραπής και με φαινομενικό μέγεθος ημισελήνου.

Οι σφαιρικοί αυτοί κεραυνοί μπορούν να διανοίξουν σε ένα δάσος δίοδο τεσσάρων μέτρων πλάτους και διακοσίων μέτρων μήκους και κατά την διάβασή τους θρυμματίζουν κυριολεκτικά τα δέντρα. Οι κεραυνοί αυτοί είναι σιωπηλοί, σαν τους ιπτάμενους δίσκους και μπορούν να εξαφανιστούν με μία βροντή.

Ίσως οι σφαιρικοί κεραυνοί, αποτελούντες μεμονωμένα ηλεκτρικά φορτία, να αποτελούν την αιτία του φαινομένου που παρουσιάζεται σε μία σειρά ιπτάμενων δίσκων, όπως έχουν φωτογραφηθεί.

Αλλά στην περίπτωση που θα επιβεβαιωνόταν η εξωγήινη καταγωγή του φαινομένου, αυτό θα αποδείκνυε την ύπαρξη διαπλανητικής διάνοιας. Το τι θα συνεπαγόταν αυτό για την ανθρωπότητα, δε μπορεί να προβλεφθεί, αλλά, ασφαλώς, θα βρισκόμασταν περίπου σε αυτή την ίδια θέση όπου βρίσκονταν οι κοινότητες των πρωτόγονων, έναντι του υπέρτερου πολιτισμού των Δυτικών. Θα χάναμε το πηδάλιο της ζωής μας και δε θα είχαμε πλέον ελπίδες. Η υπέροχη πτήση του πνεύματος θα σταματούσε και θα παρέλυε για πάντα. Και πριν απ’ όλα, θα ανατρέπονταν η τεχνική και η επιστήμη μας. Και το τι αντιπροσωπεύει επί του ηθικού πεδίου, παρόμοια καταστροφή, μπορούμε να το κρίνουμε από την κατερείπωση των πρωτόγονων πολιτισμών, της οποίας υπήρξαμε μάρτυρες.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η κατασκευή μηχανών, όπως είναι οι ιπτάμενοι δίσκοι, μαρτυρεί την ύπαρξη τεχνικής κατά πολύ ανώτερης της δικής μας. Όπως άλλοτε η Παξ Μπριτάννικα τερμάτισε τις έριδες των αφρικανικών φυλών, ο κόσμος μας θα μπορούσε να τυλίξει το δικό του παραπέτασμα και να το χρησιμοποιήσει ως “παλιοσιδερικά”, μαζί με τα εκατομμύρια τόνων των κανονιών, των πολεμικών σκαφών και των πολεμοφοδίων. Αυτό, βέβαια, δεν θα ήταν και τόσο σοβαρό, αλλά αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει και τι παγκόσμιο πανικό θα προκαλέσει το ότι θα “ανακαλυφθούμε” και θα “αποικιοποιηθούμε” από πλανητικές δυνάμεις!

Αν θέλουμε να αποφύγουμε μία τέτοια καταστροφή, οι Αρχές, που πιθανόν να διαθέτουν συγκεκριμένου περιεχομένου πληροφορίες, δεν θα έπρεπε να διστάσουν να ενημερώσουν το κοινό, όσο γίνεται ταχύτερα και ευρύτερα, ώστε να καταπαύσει αμέσως αυτός ο φαύλος κύκλος του μυστηρίου και των αινιγματικών υπαινιγμών.

Δεν υπάρχει τίποτα το εκπληκτικό στο γεγονός ότι σύμφωνα προς τα αρχαία χρονικά εμφανίζονταν στον ουρανό σημεία και θαύματα ή ότι ο πάντοτε ο άνθρωπος αναμένει από τον ουρανό την θαυματουργό παρέμβαση που θα ενισχύσει την αδυναμία του.

Οι σημερινές παρατηρήσεις, τηρουμένων των αναλογιών, επανευρίσκονται σε πολλά κείμενα, απλώνονται σε πολύ προγενέστερους αιώνες, μολονότι παρόμοια φαινόμενα δεν ήταν τόσο συχνά όσο σήμερα. Αλλά επίσης και οι δυνατότητες διηπειρωτικών καταστροφών, που βρίσκονται σήμερα στα χέρια ελάχιστων ατόμων, ουδέποτε υπήρξαν ανεπτυγμένες στον σημερινό βαθμό.

Η πρόοδος της θετικής επιστήμης, μας υποχρεώνει να είμαστε σώφρονες στην διατύπωση κρίσεων. Προσωπικώς, δε μπορώ να πω τι είναι πραγματικά οι ιπτάμενοι δίσκοι. Ούτε και μπορώ να διατυπώσω έγκυρη κρίση. Δεν γνωρίζω τι μπορούμε να σκεφτούμε αναφορικώς με αυτό το φαινόμενο, εκτός του ότι οι άνθρωποι βλέπουν κάτι και ότι τα φαινόμενα αυτά, κατ’ εμέ, δε μπορούν, οπωσδήποτε να ερμηνευτούν ως ομαδικά ψυχολογικά φαινόμενα”.

Η είδηση αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 15/08/1958…