Σε διάλεξή του στο Παρίσι, το 1971, ο ανθρωπολόγος Ζαν Κλωντ Ωγκέρ (Jean-Claude Auger), ο οποίος χρησιμοποιούσε και το ψευδώνυμο Αρμέν (Armen), υποστήριξε ότι κάπου στην Ισπανική Σαχάρα, κοντά στο Ρίο Ντε Όρο, ζούσε ένα ανθρώπινο πλάσμα σαν αγρίμι, αναθρεμμένο από μία γαζέλα που υπήρξε η θετή του μητέρα.
Το παιδί-γαζέλα το είχε συναντήσει ο Ζαν Κλωντ πριν από δέκα χρόνια και το φωτογράφισε μαζί με την θετή του μητέρα. Την εποχή που έδινε την διάλεξη, θα πρέπει να ήταν ένας νέος 20 ετών.
Ο Αρμέν υπστήριζε ότι δεν έκανε την αποκάλυψη αυτή νωρίτερα, από φόβο μήπως οι επιστήμονες, θέλοντας να κάνουν τις παρατηρήσεις τους, αποσπούσαν το πλάσμα από το περιβάλλον του, οπότε θα είχε την τύχη των υπολοίπων 5 αγρίων παιδιών, που όπως ανέφερε ο ψυχολόγος Μάλσον σ’ ένα βιβλίο του, πέθαναν όλα από μαρασμό, όταν υποχρεώθηκαν να ζήσουν την πολιτισμένη ζωή μας.
Ορισμένοι Αμερικανοί επιστήμονες, ανέφερε επίσης ο Ζαν Κλωντ, είχαν επισημάνει κι αυτοί το παιδί-γαζέλα και είχαν αποπειραθεί να το συλλάβουν, με τη βοήθεια ενός ελικοπτέρου χρησιμοποιώντας δίχτυα που θα έριχναν από ψηλά, αλλά χάρη στην επέμβαση των Ισπανικών Αρχών, η επιχείρηση ματαιώθηκε.
Κατά τους ισχυρισμούς του Γάλλου, το παιδί-γαζέλα είχε ύψος 1.60 μέτρα, θαυμάσια διαμορφωμένο μυικό σύστημα, μελαμψή επιδερμίδα και μακριά μαλλιά. Το παιδί έβγαζε άναρθρες κραυγές, έβλεπε το είδωλό του μέσα στο νερό, κοιτούσε το φεγγάρι και ζάρωνε τη μυτούλα του σαν τις γαζέλες, που είχε εξάλλου όλα τα χαρακτηριστικά τους και ήξερε τη γλώσσα τους!
Όταν μία γαζέλα, για παράδειγμα, χτυπούσε τρεις φορές την οπλή της κάτω στη γη, το παιδί ξεκινούσε αμέσως σε αναζήτηση τροφής, ισχυριζόταν ο Ζαν Κλωντ, ο οποίος όταν επέστρεψε στην περιοχή για να συναντήσει τον άγριο φίλο του, το παιδί-γαζέλα δε θέλησε καν να τον πλησιάσει.
Έπειτα από αυτό, ο Ζαν Κλωντ έγραψε ένα βιβλίο για το πλάσμα της ερήμου.
Η είδηση αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ”, στις 12/02/1971…
