Έντονα τηλεκινητικά φαινόμενα (Μέρος Β’)…

Στις 23 Φεβρουαρίου στις 7:30 το πρωί, ένα πλαστικό άγαλμα της Παναγίας εκσφενδονίστηκε απ’ τη θέση του και χτύπησε την κορνίζα ενός καθρέφτη που βρισκόταν 4 μέτρα μακριά, αφήνοντας βαθιά σημάδια στο ξύλινο πλαίσιο.

Στο μεταξύ, οι Χέρμαν λάμβαναν περίπου 25 γράμματα την ημέρα από κάθε γωνιά της Αμερικής, από ανθρώπους που είτε τους εύχονταν τα καλύτερα για την τύχη τους, είτε τους υποδείκνυαν πιθανές αιτίες για τα απόκοσμα φαινόμενα, είτε ακόμα κι από μεσίτες που ενδιαφέρονταν να αγοράσουν το πολύπαθο σπίτι τους.

Ο ντεντέκτιβ Τόζι είχε αναλάβει να τα διαβάζει, υποθέτοντας ότι θα μπορούσε να του υποδείξουν μια θεωρία, που να του είχε διαφύγει ως λογικό ενδεχόμενο, το οποίο θα απαντούσε στους προβληματισμούς του.

Όσο περνούσαν οι μέρες, τα φαινόμενα δυνάμωναν, με αποτέλεσμα να μετακινούνται όλο και μεγαλύτερα αντικείμενα, κάνοντας όλο και ισχυρότερο θόρυβο.

Στις 24 Φεβρουαρίου, ένα βαρύ γραφείο αναποδογύρισε στο πάτωμα, στο δωμάτιο του μικρού Τζέιμς, τρομοκρατώντας τους πάντες και εξαπολύοντας έναν φοβερό κρότο.

Στις 25 Φεβρουαρίου, όταν ο μικρός Τζέιμς μελετούσε τα μαθήματά του στη σάλα του ισογείου, ένα βαρύ γραμμόφωνο πέταξε από τη θέση του, ώσπου ακινητοποιήθηκε 15 μέτρα μακριά.

Πολλοί δημοσιογράφοι φανερά, ακόμα και σε άρθρα τους στις εφημερίδες, απέδιδαν τα ανεξιχνίαστα αυτά γεγονότα στον νεαρό, που ήταν ένας εξαιρετικά έξυπνος και λαμπρός μαθητής, ο οποίος μάλιστα μελετούσε συχνά επιστημονικά συγγράμματα και κατασκεύαζε πολύπλοκα μοντέλα.

Υπήρχαν όμως και επιστήμονες που ενδιαφέρονταν να εξετάσουν τον Τζέιμς, γνωρίζοντας ότι μερικές φορές, παιδιά στην εφηβεία, μπορούσαν να προκαλέσουν ακουσίως ψυχοκινητικά φαινόμενα.

Ο Δρ. Γκάιβερ Πρατ, από το Παραψυχολογικό Εργαστήριο του Πανεπιστημίου Ντιουκ, επισκέφτηκε την οικία των Χέρμαν στις 25 Φεβρουαρίου και έμεινε μέχρι τις 28, όπου δε διαπίστωσε τίποτα που να συνέδεε τον νεαρό με τις ανεξήγητες μετακινήσεις αντικειμένων και τους κρότους που τις συνόδευαν. Είχε αποκομίσει, μάλιστα, την εντύπωση ότι δεν επρόκειτο να συμβεί τίποτα συνταρακτικό στο άμεσο μέλλον, κυρίως γιατί η κατάσταση που επικρατούσε στο σπίτι δεν ήταν η ιδανική, μιας και υπήρχαν πολλοί δημοσιογράφοι, πολλά τηλεφωνήματα και έντονος εκνευρισμός.

Όταν έφυγε ο Δρ. Πρατ δε συνέβη τίποτα απολύτως για πέντε ολόκληρες μέρες, πράγμα πρωτόγνωρο από τις 3 Φεβρουαρίου, όπου ξεκίνησαν όλα.

Μα, το βράδυ της πέμπτης ημέρας πιάτα έπεφταν στο πάτωμα, ανθοδοχεία διαλύονταν στους τοίχους, μέχρι και η μεγάλη βιβλιοθήκη σωριάστηκε στο υπόγειο, κάνοντας όλο το σπίτι να σειστεί. Έπειτα, μεσολάβησε μια εβδομάδα ηρεμίας, όπου διακόπηκε φυσικά από καινούρια γεγονότα σπασιμάτων και θορύβων. Ξανά όμως, βασίλευσε γαλήνη για 16 ημέρες.

Εν κατακλείδι, η ποιότητα και το ήθος της οικογένειας Χέρμαν, καθώς επίσης και το άμεμπτο του χαρακτήρα και του επαγγελματισμού του ντεντέκτιβ Τόζι, δεν επέτρεψαν σε κανέναν να ισχυριστεί απάτη.

Το γεγονός ήταν ότι όλα αυτά συνέβαιναν, όπως απλώς συμβαίνουν κι όλα όσα θεωρούνται φυσιολογικά στη ζωή.

Το δεύτερο μέρος της υπόθεσης δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 15/08/1958…

Επίσης, η υπόθεση παρουσιάστηκε και σε παλαιότερο άρθρο μας, το οποίο αναφερόταν στο περιστατικό, όπως αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”, στις 27/02/1958 και ενώ ήταν ακόμα σε εξέλιξη.