Η οργάνωση Ground Saucer Watch ιδρύθηκε το 1957. Μέλη της ήταν επιστήμονες, μηχανικοί, επαγγελματίες και άλλοι μορφωμένοι, απλοί άνθρωποι, που ενδιαφέρονταν να αναλάβουν επιστημονική δράση προκειμένου να διαλευκάνουν τα αντιφατικά στοιχεία που υπήρχαν στις αναφορές σχετικά με τα Α.Τ.Ι.Α.
Αντικειμενικοί σκοποί της οργάνωσης ήταν η παροχή μίας ασφαλούς διαδικασίας, μέσω της οποίας θα μπορούσε όποιος ήθελε να αναφέρει την εμπειρία που είχε ως παρατηρητής της εμφάνισης ενός αγνώστου ιπτάμενου αντικειμένου, χωρίς το φόβο της γελοιοποίησης ή της ανεπιθύμητης δημοσιότητας, καθώς επίσης και της ενημέρωσης των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης μέσω διαλέξεων, συνεντεύξεων και δελτίων Τύπου.
Η οργάνωση αυτή εξέταζε και αξιολογούσε τις περιπτώσεις που προέκυπταν με επιστημονικές μεθόδους, βασισμένη στα εξειδικευμένα μέλη της. Λάμβανε, επίσης, νομικά μέτρα κατά της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης των Η.Π.Α. προκειμένου να αποδεσμευτούν αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με το θέμα των ιπτάμενων δίσκων.
Το 1975, η Ground Saucer Watch πέτυχε δικαστικά, βάσει του Νόμου περί ελευθερίας ενημερώσεως, να αποκτήσει χίλιες σελίδες εγγράφων της CIA. Από τα έγγραφα αυτά προέκυπτε το συμπέρασμα ότι η επαγρύπνηση της CIA επί του θέματος των ιπτάμενων δίσκων συνεχιζόταν απρόσκοπτα από το 1949, παρά τις επανειλημμένες επίσημες ανακοινώσεις περί κλεισίματός του από το 1952.
Ο επικεφαλής της οργάνωσης Ground Saucer Watch, Ουίλιαμ Σπόουλντινγκ, ανέφερε ότι από τη μελέτη των εγγράφων προέκυπτε ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι ήταν υπαρκτοί και ότι η Αμερικανική Κυβέρνηση δεν έλεγε την αλήθεια.
Σύμφωνα με τον Σπόουλντινγκ, οι αμερικανικές πρεσβείες σε όλο τον κόσμο, συνέλεγαν πληροφορίες από την εμφάνιση των ιπτάμενων δίσκων. Οι πληροφορίες αυτές φαίνονταν να κατευθύνονται προς τη CIA, τον Λευκό Οίκο και την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας.
Μεταξύ των εγγράφων, ορισμένα συνιστούσαν να μην αποκαλυπτόταν το ενδιαφέρον της CIA για τους ιπτάμενους δίσκους, για να μη θεωρήσει ο Τύπος ή το κοινό ότι το ενδιαφέρον αυτό επιβεβαίωνε την αλήθεια των δημοσιευθέντων στοιχείων, που είχε η Αμερικανική Κυβέρνηση.
Υπήρχαν επίσης λεπτομερείς εκθέσεις, σχετικές με απόπειρες αμερικανικών αεροπλάνων να συλλάβουν ή να καταστρέψουν ιπτάμενους δίσκους.
Σ’ ένα επεισόδιο στην Περσία (το σημερινό Ιράν), το 1976, αναφέρεται σε μία έκθεση ότι δύο αεροσκάφη τύπου Phantom F-4, καταδίωξαν έναν μεγάλο ιπτάμενο δίσκο, από τον οποίο φάνηκε να βγαίνουν δύο μικρότεροι ιπτάμενοι δίσκοι.
Ένας από τους δύο μικρότερους δίσκους κατευθύνθηκε ταχύτατα προς το ένα από τα Phantom F-4. Ο πιλότος του F-4 αποπειράθηκε να εκτοξεύσει πύραυλο προς τον ιπτάμενο δίσκο, αλλά εκείνη τη στιγμή ο πίνακας ελέγχου των όπλων σταμάτησε να λειτουργεί και ο πιλότος έχασε κάθε επικοινωνία.
Ο πιλότος, τελικά, απέφυγε τον ιπτάμενο δίσκο, τον οποίο παρακολούθησε να επιστρέφει στον “μητρικό”.
Σε ένα άλλο έγγραφο, φαίνεται η ανησυχία της CIA σχετικά με το ενδεχόμενο οι ιπτάμενοι δίσκοι να ήταν όργανα του ψυχολογικού πολέμου από πλευράς Σοβιετικής Ενώσεως.
Κατά τον Σπόουλντινγκ, οι ιπτάμενοι δίσκοι εκτελούσαν αποστολές επιτηρήσεως. “Διαπιστώσαμε ότι οι εμφανίσεις των ιπτάμενων δίσκων γίνονται κυρίως γύρω από τις στρατιωτικές μας εγκαταστάσεις και στους χώρους ερευνών και αναπτύξεως. Το φαινόμενο των ιπτάμενων δίσκων είναι ανάλογο με αυτό που κάνουμε σε άλλους πλανήτες. Στέλνουμε ένα διαστημόπλοιο, παίρνουμε δείγματα του υπεδάφους και ύστερα προσεδαφιζόμαστε”, δήλωνε επίσης ο Σπόουλντινγκ, ο οποίος έλεγε ότι είχε και δύο ένορκες βεβαιώσεις αποστράτων Σμηνάρχων της Αεροπορίας, σύμφωνα με τους οποίους τουλάχιστον δύο ιπτάμενοι δίσκοι είχαν συντριβεί και περισυλλεγεί από την Αεροπορία.
Το πρώτο επεισόδιο συνέβη στο Μεξικό το 1948 και το άλλο στην Αριζόνα το 1953. Οι δύο αξιωματικοί είδαν τους νεκρούς “ξένους”, που και στις δύο περιπτώσεις ήταν ύψους 1.20 μέτρων, με γκριζωπό δέρμα και φορούσαν ασημένιες στολές, που φαίνονταν σαν να είχαν λιώσει πάνω στο σώμα τους από την ζέστη.
Ο Σπόουλντινγκ, τέλος, ανέφερε, ότι η ομάδα του ανέμενε και άλλη δικαστική απόφαση, που θα της επέτρεπε να μελετήσει κινηματογραφικές εικόνες, όπως και τα συντρίμμια των ιπτάμενων δίσκων.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”, στις 16/01/1979…
